قَدۡ خَسِرَ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِلِقَآءِ ٱللَّهِۖ حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَتۡهُمُ ٱلسَّاعَةُ بَغۡتَةٗ قَالُواْ يَٰحَسۡرَتَنَا عَلَىٰ مَا فَرَّطۡنَا فِيهَا وَهُمۡ يَحۡمِلُونَ أَوۡزَارَهُمۡ عَلَىٰ ظُهُورِهِمۡۚ أَلَا سَآءَ مَا يَزِرُونَ

به راستي آنان كه لقاي الله را دروغ پنداشتند، زيانكار شدند، هنگامي كه قيامت ناگهان بر آنها فرا رسد، مي‌گويند: افسوس بر ما كه در آن كوتاهي كرديم، و آنها بار گناه خود را به دوش مي‌كشند، و چه بد باري است كه به دوش مي‌كشند

وَمَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَآ إِلَّا لَعِبٞ وَلَهۡوٞۖ وَلَلدَّارُ ٱلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ لِّلَّذِينَ يَتَّقُونَۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ

و زندگي دنيا جز بازي و سرگرمي چيز ديگري نيست، و به يقين دار آخرت براي كساني كه پرهيزگاري مي‌كنند، بهتر است، آيا نمي‌انديشيد

قَدۡ نَعۡلَمُ إِنَّهُۥ لَيَحۡزُنُكَ ٱلَّذِي يَقُولُونَۖ فَإِنَّهُمۡ لَا يُكَذِّبُونَكَ وَلَٰكِنَّ ٱلظَّـٰلِمِينَ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ يَجۡحَدُونَ

[اى پيامبر!] به يقين مي‌دانيم كه گفته‌هاي آنان تو را اندوهگين مي‌كند، ولي آنها تو را تكذيب نمي‌كنند، بلكه ستمگاراني هستند كه آيات الله را انكار مي‌كنند

وَلَقَدۡ كُذِّبَتۡ رُسُلٞ مِّن قَبۡلِكَ فَصَبَرُواْ عَلَىٰ مَا كُذِّبُواْ وَأُوذُواْ حَتَّىٰٓ أَتَىٰهُمۡ نَصۡرُنَاۚ وَلَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَٰتِ ٱللَّهِۚ وَلَقَدۡ جَآءَكَ مِن نَّبَإِيْ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و همانا پيامبراني پيش از تو تكذيب شدند، و بر تكذيب و آزاري كه ديدند صبر كردند تا آنكه نصرت ما به آنها رسيد، و هيچ تبديل كنندة براي كلمات الله نيست، و به تحقيق كه از خبر پيامبران به تو رسيده است

وَإِن كَانَ كَبُرَ عَلَيۡكَ إِعۡرَاضُهُمۡ فَإِنِ ٱسۡتَطَعۡتَ أَن تَبۡتَغِيَ نَفَقٗا فِي ٱلۡأَرۡضِ أَوۡ سُلَّمٗا فِي ٱلسَّمَآءِ فَتَأۡتِيَهُم بِـَٔايَةٖۚ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ لَجَمَعَهُمۡ عَلَى ٱلۡهُدَىٰۚ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡجَٰهِلِينَ

و اگر اعراض آنها بر تو گران آمده است، پس اگر مي‌تواني سردابي را [جهت فرو رفتن] در زمين، و يا نردباني را [جهت بالا رفتن] به آسمان پيدا كن، و براي آنها معجزة [ديگري] بياور، و اگر الله مي‌خواست، همگان را بر هدايت جمع مي‌كرد، پس هرگز از جاهلان مباش

۞إِنَّمَا يَسۡتَجِيبُ ٱلَّذِينَ يَسۡمَعُونَۘ وَٱلۡمَوۡتَىٰ يَبۡعَثُهُمُ ٱللَّهُ ثُمَّ إِلَيۡهِ يُرۡجَعُونَ

[اي پيامبر!] جز اين نيست كه [دعوت تو را] كساني مي‌پذيرند كه گوش شنوا دارند، و الله مردگان را [در روز قيامت] بر مي‌انگيزد، بعد از آن به سوي او برگردانده مي‌شوند

وَقَالُواْ لَوۡلَا نُزِّلَ عَلَيۡهِ ءَايَةٞ مِّن رَّبِّهِۦۚ قُلۡ إِنَّ ٱللَّهَ قَادِرٌ عَلَىٰٓ أَن يُنَزِّلَ ءَايَةٗ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ

و گفتند: چرا بر وي [پيامبر محمد] از طرف پروردگارش معجزة نازل نشده است، بگو! همانا الله قادر است كه معجزة را نازل كند، و ليكن بيشتر آنها نمي‌دانند.[1]

وَمَا مِن دَآبَّةٖ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَا طَـٰٓئِرٖ يَطِيرُ بِجَنَاحَيۡهِ إِلَّآ أُمَمٌ أَمۡثَالُكُمۚ مَّا فَرَّطۡنَا فِي ٱلۡكِتَٰبِ مِن شَيۡءٖۚ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّهِمۡ يُحۡشَرُونَ

هيچ جنبندة در زمين نيست، و هيچ پرندة به دو بال خود پرواز نمي‌كند، مگر آنكه امتهايی مانند شما هستند، ما هيچ چيزي را در كتاب فروگذار نكرديم، بعد از آن به نزد پروردگار شان محشور مي‌شوند

وَٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا صُمّٞ وَبُكۡمٞ فِي ٱلظُّلُمَٰتِۗ مَن يَشَإِ ٱللَّهُ يُضۡلِلۡهُ وَمَن يَشَأۡ يَجۡعَلۡهُ عَلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ

و كساني كه آيات ما را تكذيب نمودند، [از شنيدن حق] كَر و [از گفتن حق] لال هستند، و در تاريكيهايی قرار دارند، الله هر كس را بخواهد گمراهش مي‌كند، و كسي را كه بخواهد به راه راست مي‌آورد

قُلۡ أَرَءَيۡتَكُمۡ إِنۡ أَتَىٰكُمۡ عَذَابُ ٱللَّهِ أَوۡ أَتَتۡكُمُ ٱلسَّاعَةُ أَغَيۡرَ ٱللَّهِ تَدۡعُونَ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

[اي پيامبر!] بگو! اگر راست مي‎گوييد، به من خبر بدهيد كه اگر عذاب الله به شما برسد، و يا قيامت بر پا شود، آيا به نزد غير الله دعاء مي كنيد كه اين عذاب را از شما دفع كند

بَلۡ إِيَّاهُ تَدۡعُونَ فَيَكۡشِفُ مَا تَدۡعُونَ إِلَيۡهِ إِن شَآءَ وَتَنسَوۡنَ مَا تُشۡرِكُونَ

بلكه تنها به درگاه او دعا مي‌كنيد، و اگر بخواهد، آن [مشكلي] را كه بر طرف شدن آن را مي‌طلبيد، بر طرف مي‌سازد، و آنچه را كه شريك او قرار مي‌دهيد، فراموش مي‌كنيد

وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَآ إِلَىٰٓ أُمَمٖ مِّن قَبۡلِكَ فَأَخَذۡنَٰهُم بِٱلۡبَأۡسَآءِ وَٱلضَّرَّآءِ لَعَلَّهُمۡ يَتَضَرَّعُونَ

به تحقيق كه ما به سوي امتهايی كه پيش از تو بودند پيامبراني فرستاديم، [چون پيامبران را تكذيب كردند] آنها را به رنج و خواري گرفتار ساختيم، تا شايد زاري كنند

فَلَوۡلَآ إِذۡ جَآءَهُم بَأۡسُنَا تَضَرَّعُواْ وَلَٰكِن قَسَتۡ قُلُوبُهُمۡ وَزَيَّنَ لَهُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

پس چرا هنگامي كه عذاب ما به آنها رسيد، زاري نكردند، بلكه دلهاي آنان سخت شد، و آنچه را كه مي‌كردند شيطان براي آنان خوب جلوه داد

فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُكِّرُواْ بِهِۦ فَتَحۡنَا عَلَيۡهِمۡ أَبۡوَٰبَ كُلِّ شَيۡءٍ حَتَّىٰٓ إِذَا فَرِحُواْ بِمَآ أُوتُوٓاْ أَخَذۡنَٰهُم بَغۡتَةٗ فَإِذَا هُم مُّبۡلِسُونَ

و چون آنچه را كه به آن پند داده شده بودند فراموش كردند، درهاي همه چيز را به روي آنان گشوديم، و زماني كه به آنچه داده شده بودند، خوشحال گشتند، ناگهان آنها را گرفتيم، و در اين هنگام نااميد شدند

فَقُطِعَ دَابِرُ ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْۚ وَٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

پس ريشة مردمي كه ستم كرده بودند، قطع شد، و ستايش خاص براي الله است كه پروردگار عالميان است

قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِنۡ أَخَذَ ٱللَّهُ سَمۡعَكُمۡ وَأَبۡصَٰرَكُمۡ وَخَتَمَ عَلَىٰ قُلُوبِكُم مَّنۡ إِلَٰهٌ غَيۡرُ ٱللَّهِ يَأۡتِيكُم بِهِۗ ٱنظُرۡ كَيۡفَ نُصَرِّفُ ٱلۡأٓيَٰتِ ثُمَّ هُمۡ يَصۡدِفُونَ

[اي پيامبر!] بگو! [اي مشركان!] به من خبر بدهيد كه اگر الله حس شنوايي، و بينايي شما را بگيرد، و بر دلهاي شما مُهر بنهد، جز الله يكتا، كدام الهي است كه آن را براي شما باز گرداند، ببين كه آيات را چگونه [به شيوه‌هاي] گوناگون بيان مي‌كنيم، سپس آنان روي برمي‌تابند

قُلۡ أَرَءَيۡتَكُمۡ إِنۡ أَتَىٰكُمۡ عَذَابُ ٱللَّهِ بَغۡتَةً أَوۡ جَهۡرَةً هَلۡ يُهۡلَكُ إِلَّا ٱلۡقَوۡمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ

[اي پيامبر!] بگو! به من خبر دهيد كه اگر عذاب الله ناگهان و يا آشكارا به سراغ شما بيايد، آيا جز گروه ستمكاران ديگران هلاك خواهند شد؟

وَمَا نُرۡسِلُ ٱلۡمُرۡسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَۖ فَمَنۡ ءَامَنَ وَأَصۡلَحَ فَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ

و ما پيامبران را جز اينكه بشارت دهندگان و بيم دهندگان باشند نمي‌فرستيم، پس هر كس كه ايمان بياورد و نيكوكاري كند، نه بر آنان ترسي است، و نه اندوهگين مي‌شوند

وَٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا يَمَسُّهُمُ ٱلۡعَذَابُ بِمَا كَانُواْ يَفۡسُقُونَ

و كساني كه آيات ما را تكذيب كردند، به سزاي آنكه نا فرماني مي‌كردند، به عذاب گرفتار مي‌شوند

قُل لَّآ أَقُولُ لَكُمۡ عِندِي خَزَآئِنُ ٱللَّهِ وَلَآ أَعۡلَمُ ٱلۡغَيۡبَ وَلَآ أَقُولُ لَكُمۡ إِنِّي مَلَكٌۖ إِنۡ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا يُوحَىٰٓ إِلَيَّۚ قُلۡ هَلۡ يَسۡتَوِي ٱلۡأَعۡمَىٰ وَٱلۡبَصِيرُۚ أَفَلَا تَتَفَكَّرُونَ

[اي پيامبر!] بگو! به شما نمي‎گويم كه خزائن الله در نزد من است، و غيب را [نيز] نمي‌دانم، و براي شما نمي‎گويم كه من فرشته‌ ام، [و بدانيد كه من] جز از چيزي كه به من وحي مي‌شود، پيروي نمي‌كنم، بگو! آيا كور و بينا برابراند، آيا فكر نمي‌كنيد

وَأَنذِرۡ بِهِ ٱلَّذِينَ يَخَافُونَ أَن يُحۡشَرُوٓاْ إِلَىٰ رَبِّهِمۡ لَيۡسَ لَهُم مِّن دُونِهِۦ وَلِيّٞ وَلَا شَفِيعٞ لَّعَلَّهُمۡ يَتَّقُونَ

و به اين [قرآن] كساني را كه از حشر شدن به سوي پروردگار شان مي‌ترسند، بيم بده، [كه براي آنان در آن روز] جز او دوست و شفيعي نيست، تا باشد كه پرهيزگاري كنند

وَلَا تَطۡرُدِ ٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ رَبَّهُم بِٱلۡغَدَوٰةِ وَٱلۡعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجۡهَهُۥۖ مَا عَلَيۡكَ مِنۡ حِسَابِهِم مِّن شَيۡءٖ وَمَا مِنۡ حِسَابِكَ عَلَيۡهِم مِّن شَيۡءٖ فَتَطۡرُدَهُمۡ فَتَكُونَ مِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ

و كساني كه پروردگار خويش را در صبح و شام مي‌خوانند، و خوشنودي او را مي‌خواهند، از خود مران، نه از حساب آنها چيزي بر عهدة تو است، و نه از حساب تو چيزي بر عهدة آنها است، و [اگر] آنها را طرد نمايي، از ستكاران خواهي بود

وَكَذَٰلِكَ فَتَنَّا بَعۡضَهُم بِبَعۡضٖ لِّيَقُولُوٓاْ أَهَـٰٓؤُلَآءِ مَنَّ ٱللَّهُ عَلَيۡهِم مِّنۢ بَيۡنِنَآۗ أَلَيۡسَ ٱللَّهُ بِأَعۡلَمَ بِٱلشَّـٰكِرِينَ

و اين چنين ما بعضي از آنان را به بعض ديگر مورد آزمايش قرار داديم، تا بگويند: آيا اينها هستند كه الله از بين مايان به آنان منت گذاشته [و آنان را هدايت نموده] است؟ مگر الله به شكركنندگان داناتر نيست

وَإِذَا جَآءَكَ ٱلَّذِينَ يُؤۡمِنُونَ بِـَٔايَٰتِنَا فَقُلۡ سَلَٰمٌ عَلَيۡكُمۡۖ كَتَبَ رَبُّكُمۡ عَلَىٰ نَفۡسِهِ ٱلرَّحۡمَةَ أَنَّهُۥ مَنۡ عَمِلَ مِنكُمۡ سُوٓءَۢا بِجَهَٰلَةٖ ثُمَّ تَابَ مِنۢ بَعۡدِهِۦ وَأَصۡلَحَ فَأَنَّهُۥ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

[اي پيامبر!] و چون كساني كه به آيات ما ايمان مي‌آورند، نزد تو آمدند، [به آنها] بگو: سلام بر شما، پروردگار تان رحمت را بر خود مقرر داشته است كه هر كس از شما كه به ناداني مرتكب كار بدي شود، و بعد از آن توبه كرده و به كار نيك بپردازد، به يقين كه او آمرزندة مهربان است

وَكَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ ٱلۡأٓيَٰتِ وَلِتَسۡتَبِينَ سَبِيلُ ٱلۡمُجۡرِمِينَ

و آيات خود را اين چنين به تفصيل بيان مي‌داريم، تا راه گنهكاران آشكارا شود

قُلۡ إِنِّي نُهِيتُ أَنۡ أَعۡبُدَ ٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِۚ قُل لَّآ أَتَّبِعُ أَهۡوَآءَكُمۡ قَدۡ ضَلَلۡتُ إِذٗا وَمَآ أَنَا۠ مِنَ ٱلۡمُهۡتَدِينَ

[اي پيامبر!] بگو! من از پرستيدن چيزهايی كه شما آنها را به جاي خدا مي‌پرستيد، نهي شده‌ام، بگو! من از هوي و هوسهاي شما پيروي نمي‌كنم؛ زيرا در اين صورت به يقين گمراه گرديده و از هدايت شدگان نمي‌باشم

قُلۡ إِنِّي عَلَىٰ بَيِّنَةٖ مِّن رَّبِّي وَكَذَّبۡتُم بِهِۦۚ مَا عِندِي مَا تَسۡتَعۡجِلُونَ بِهِۦٓۚ إِنِ ٱلۡحُكۡمُ إِلَّا لِلَّهِۖ يَقُصُّ ٱلۡحَقَّۖ وَهُوَ خَيۡرُ ٱلۡفَٰصِلِينَ

[اي پيامبر!] بگو! من از جانب پروردگارم دليل روشني دارم [قرآن كريم]، و شما آن را تكذيب كرده ‌ايد، چيزي را كه به آن شتاب داريد، [كه نزول عذاب باشد] نزد من نيست، و حكم جز براي الله نيست، حق را بيان مي‌كند و او بهترين فيصله كنندگان [بين حق و باطل] است

قُل لَّوۡ أَنَّ عِندِي مَا تَسۡتَعۡجِلُونَ بِهِۦ لَقُضِيَ ٱلۡأَمۡرُ بَيۡنِي وَبَيۡنَكُمۡۗ وَٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِٱلظَّـٰلِمِينَ

[اى پيامبر!] بگو! اگر آنچه را كه به شتاب مي‌خواهيد [كه نزول عذاب باشد] در نزدم مي‌بود، [و آن را بر شما نازل مي‌كردم] كار بين و من شما يكسره مي‌شد، و الله بر ستمكاران داناتر است

۞وَعِندَهُۥ مَفَاتِحُ ٱلۡغَيۡبِ لَا يَعۡلَمُهَآ إِلَّا هُوَۚ وَيَعۡلَمُ مَا فِي ٱلۡبَرِّ وَٱلۡبَحۡرِۚ وَمَا تَسۡقُطُ مِن وَرَقَةٍ إِلَّا يَعۡلَمُهَا وَلَا حَبَّةٖ فِي ظُلُمَٰتِ ٱلۡأَرۡضِ وَلَا رَطۡبٖ وَلَا يَابِسٍ إِلَّا فِي كِتَٰبٖ مُّبِينٖ

و كليدهاي غيب در نزد او است، جز او كسي آنها را نمي‌داند، و آنچه را كه در صحراء و دريا است، مي‌داند، و هيچ برگي [از درخت] نمي‌افتد مگر آنكه آن را مي‌داند، و هيچ دانة در تاريكهاي زمين، و هيچ تر و خشكي نيست، مگر آنكه در كتاب واضحي [لوح محفوظ مسطور] است

وَهُوَ ٱلَّذِي يَتَوَفَّىٰكُم بِٱلَّيۡلِ وَيَعۡلَمُ مَا جَرَحۡتُم بِٱلنَّهَارِ ثُمَّ يَبۡعَثُكُمۡ فِيهِ لِيُقۡضَىٰٓ أَجَلٞ مُّسَمّٗىۖ ثُمَّ إِلَيۡهِ مَرۡجِعُكُمۡ ثُمَّ يُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

و او است كه شما را در شب قبض روح مي‌كند، و آنچه را كه در روز مي‌كنيد، مي‌داند، بعد از آن شما را در روز برمي‌انگيزد، تا مدت معين سپري شود، بعد از آن بازگشت شما به سوي او است، بعد از آن از آنچه كه مي‌كرديد، شما را خبر مي‌دهد