نَحۡنُ أَوۡلِيَآؤُكُمۡ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِۖ وَلَكُمۡ فِيهَا مَا تَشۡتَهِيٓ أَنفُسُكُمۡ وَلَكُمۡ فِيهَا مَا تَدَّعُونَ

ما در زندگي دنيا و در آخرت دوستان شما هستيم، وبراي شما در آن [بهشت] هرچه دل تان بخواهد، و هر چه كه درخواست نماييد، آماده است

نُزُلٗا مِّنۡ غَفُورٖ رَّحِيمٖ

اين مهمانيي از طرف [الله] آمرزندة مهربان است

وَمَنۡ أَحۡسَنُ قَوۡلٗا مِّمَّن دَعَآ إِلَى ٱللَّهِ وَعَمِلَ صَٰلِحٗا وَقَالَ إِنَّنِي مِنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ

و كيست نيكو گفتارتر از كسي كه به سوي الله دعوت مي‌كند، و عمل نيكي انجام مي‌دهد، و مي‌گويد: من از مسلمانان هستم

وَلَا تَسۡتَوِي ٱلۡحَسَنَةُ وَلَا ٱلسَّيِّئَةُۚ ٱدۡفَعۡ بِٱلَّتِي هِيَ أَحۡسَنُ فَإِذَا ٱلَّذِي بَيۡنَكَ وَبَيۡنَهُۥ عَدَٰوَةٞ كَأَنَّهُۥ وَلِيٌّ حَمِيمٞ

و نيكي و بدي با هم برابر نيست، [و بدي ديگران را] به شيوة كه نيكوتر است، دفع كن، به اين طريق كسي كه ميان تو و او دشمني است، دوست صميمي [تو] مي‌شود

وَمَا يُلَقَّىٰهَآ إِلَّا ٱلَّذِينَ صَبَرُواْ وَمَا يُلَقَّىٰهَآ إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِيمٖ

جز كساني كه صبر مي‌كنند، [و] جز كساني كه از [اخلاق و ايمان] بهرة وافري دارند، از اين شيوه برخوردار نمي‌شوند

وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ نَزۡغٞ فَٱسۡتَعِذۡ بِٱللَّهِۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ

و اگر تحت وسوسة شيطان قرار گرفتي، به خداوند پناه ببر، زيرا ا شنواي دانا است

وَمِنۡ ءَايَٰتِهِ ٱلَّيۡلُ وَٱلنَّهَارُ وَٱلشَّمۡسُ وَٱلۡقَمَرُۚ لَا تَسۡجُدُواْ لِلشَّمۡسِ وَلَا لِلۡقَمَرِ وَٱسۡجُدُواْۤ لِلَّهِۤ ٱلَّذِي خَلَقَهُنَّ إِن كُنتُمۡ إِيَّاهُ تَعۡبُدُونَ

و از دلائل [قدرت] او، شب و روز، و خورشيد و ماه است، براي خورشيد و براي ماه سجده نكنيد، [بلكه] براي الهى كه آنها را آفريده است، سجده كنيد، اگر تنها او را مي‌پرستيد

فَإِنِ ٱسۡتَكۡبَرُواْ فَٱلَّذِينَ عِندَ رَبِّكَ يُسَبِّحُونَ لَهُۥ بِٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ وَهُمۡ لَا يَسۡـَٔمُونَ۩

و اگر تكبر نمودند، آناني كه نزد پروردگار تو هستند، شب و روز تسبيح او را مي‌گويند و خسته نمي‌شوند

وَمِنۡ ءَايَٰتِهِۦٓ أَنَّكَ تَرَى ٱلۡأَرۡضَ خَٰشِعَةٗ فَإِذَآ أَنزَلۡنَا عَلَيۡهَا ٱلۡمَآءَ ٱهۡتَزَّتۡ وَرَبَتۡۚ إِنَّ ٱلَّذِيٓ أَحۡيَاهَا لَمُحۡيِ ٱلۡمَوۡتَىٰٓۚ إِنَّهُۥ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ

و از دلائل [قدرت] الله آنكه زمين را پژمرده مي‌بيني، ولي هنگامي كه آب را بر آن نازل مي‌كنيم، به جنبش در ‌آمده، و بالا مي‌آيد، به يقين آن ذاتي كه اين [زمين] را زنده مي‌كند، مردگان را نيز [در قيامت] زنده مي‌كند، به يقين او بر هر چيزي قادر است

إِنَّ ٱلَّذِينَ يُلۡحِدُونَ فِيٓ ءَايَٰتِنَا لَا يَخۡفَوۡنَ عَلَيۡنَآۗ أَفَمَن يُلۡقَىٰ فِي ٱلنَّارِ خَيۡرٌ أَم مَّن يَأۡتِيٓ ءَامِنٗا يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ ٱعۡمَلُواْ مَا شِئۡتُمۡ إِنَّهُۥ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٌ

همانا كساني كه در آيات ما كجروي مي‌كنند، بر ما پوشيده نمي‌مانند، آيا كسي كه در آتش [دوزخ] افكنده مي‌شود، بهتر است، يا كسي كه در روز قيامت طوري مي‌آيد [كه از همة مصائب] در امان است، هر چه مي‌خواهيد بكنيد، به يقين او به آنچه انجام مي‌دهيد، بينا است

إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِٱلذِّكۡرِ لَمَّا جَآءَهُمۡۖ وَإِنَّهُۥ لَكِتَٰبٌ عَزِيزٞ

به يقين كساني كه به قرآن بعد از آنكه [براي هدايت شان] آمد، كافر شدند، [به عذاب سختي گرفتار مى‌شوند]، و [قرآن] كتاب عزيزي است

لَّا يَأۡتِيهِ ٱلۡبَٰطِلُ مِنۢ بَيۡنِ يَدَيۡهِ وَلَا مِنۡ خَلۡفِهِۦۖ تَنزِيلٞ مِّنۡ حَكِيمٍ حَمِيدٖ

كه هيچ گونه باطل كنندة نه در گذشته داشته است، و نه در آينده خواهد داشت، [زيرا] از طرف ذات با حكمت و ستودة نازل شده است

مَّا يُقَالُ لَكَ إِلَّا مَا قَدۡ قِيلَ لِلرُّسُلِ مِن قَبۡلِكَۚ إِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغۡفِرَةٖ وَذُو عِقَابٍ أَلِيمٖ

[اي پيامبر!] به تو جز آن چيزي كه به پيامبران پيش از تو گفته شده بود [كه اذيت و تكذيب باشد]، چيز ديگري گفته نمي‌شود، به يقين پروردگارت هم آمرزنده، و هم داراي عذاب دردناكي است

وَلَوۡ جَعَلۡنَٰهُ قُرۡءَانًا أَعۡجَمِيّٗا لَّقَالُواْ لَوۡلَا فُصِّلَتۡ ءَايَٰتُهُۥٓۖ ءَا۬عۡجَمِيّٞ وَعَرَبِيّٞۗ قُلۡ هُوَ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ هُدٗى وَشِفَآءٞۚ وَٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ فِيٓ ءَاذَانِهِمۡ وَقۡرٞ وَهُوَ عَلَيۡهِمۡ عَمًىۚ أُوْلَـٰٓئِكَ يُنَادَوۡنَ مِن مَّكَانِۭ بَعِيدٖ

و اگر قرآن را به زبان عجمي مي‌فرستاديم، هرآيينه مي‌گفتند: چرا آياتش به وضوح بيان نشده است، آيا كتابي است به زبان عجمي، و [مخاطبان آن] عربي زبان، [اي پيامبر!] بگو: [اين قرآن] براي كساني كه ايمان آورده اند، [چه عربي باشند و چه عجمي] وسيلة هدايت و شفايي است، و كساني كه [به آن] ايمان نمي‌آورند، در گوشهاي شان سنگيني است، و آن [قرآن] براي آنان [سبب] كور دلي است، اينان [گويا] از راه دوري نداء داده مي‌شوند

وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَى ٱلۡكِتَٰبَ فَٱخۡتُلِفَ فِيهِۚ وَلَوۡلَا كَلِمَةٞ سَبَقَتۡ مِن رَّبِّكَ لَقُضِيَ بَيۡنَهُمۡۚ وَإِنَّهُمۡ لَفِي شَكّٖ مِّنۡهُ مُرِيبٖ

و به تحقيق به موسي كتاب داديم [كه تورات باشد]، و در آن اختلاف به وجود آمد[1]، و اگر فرمان سابق پروردگار تو نمي‌بود، به يقين در ميان آنها قضاوت مي‌گرديد، و به يقين آنان در بارة آن در شك [و] ترديد مي‌باشند

مَّنۡ عَمِلَ صَٰلِحٗا فَلِنَفۡسِهِۦۖ وَمَنۡ أَسَآءَ فَعَلَيۡهَاۗ وَمَا رَبُّكَ بِظَلَّـٰمٖ لِّلۡعَبِيدِ

كسي كه كار نيكي انجام دهد، به نفع خود انجام داده است، و كسي كه كار بدي بكند، به زيان خود كرده است، و پروردگار تو به بندگان ستم نمي‌كند

۞إِلَيۡهِ يُرَدُّ عِلۡمُ ٱلسَّاعَةِۚ وَمَا تَخۡرُجُ مِن ثَمَرَٰتٖ مِّنۡ أَكۡمَامِهَا وَمَا تَحۡمِلُ مِنۡ أُنثَىٰ وَلَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلۡمِهِۦۚ وَيَوۡمَ يُنَادِيهِمۡ أَيۡنَ شُرَكَآءِي قَالُوٓاْ ءَاذَنَّـٰكَ مَامِنَّا مِن شَهِيدٖ

دانستن وقت بر پا شدن قيامت به الله بر مي‌گردد، و هيچ ميوة از غلافش بيرون نمي‌شود، و هيچ مادة بار دار نمي‌شود، و نمي‌زايد، مگر به علم او و روزي كه آنها را نداء مي‌دهد [و مي‌گويد:] شريكاني كه براي من [قرار داده بوديد] كجا هستند؟ مي‌گويند: ما به درگاه تو اعلام مي‌داريم كه هيچ كس از ما [به اينكه براي تو شريكي است] گواهي نمي‌دهد

وَضَلَّ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يَدۡعُونَ مِن قَبۡلُۖ وَظَنُّواْ مَا لَهُم مِّن مَّحِيصٖ

و آنچه را كه پيش از اين عبادت مي‌كردند، از ديد شان نا پديد مي‌شود، و براي شان يقين مي‌شود كه هيچ راه گريزي ندارند

لَّا يَسۡـَٔمُ ٱلۡإِنسَٰنُ مِن دُعَآءِ ٱلۡخَيۡرِ وَإِن مَّسَّهُ ٱلشَّرُّ فَيَـُٔوسٞ قَنُوطٞ

انسان از طلب خير خسته نمي‌شود، و اگر گزندي به او برسد، مأيوس و نااميد مي‌گردد

وَلَئِنۡ أَذَقۡنَٰهُ رَحۡمَةٗ مِّنَّا مِنۢ بَعۡدِ ضَرَّآءَ مَسَّتۡهُ لَيَقُولَنَّ هَٰذَا لِي وَمَآ أَظُنُّ ٱلسَّاعَةَ قَآئِمَةٗ وَلَئِن رُّجِعۡتُ إِلَىٰ رَبِّيٓ إِنَّ لِي عِندَهُۥ لَلۡحُسۡنَىٰۚ فَلَنُنَبِّئَنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِمَا عَمِلُواْ وَلَنُذِيقَنَّهُم مِّنۡ عَذَابٍ غَلِيظٖ

و اگر پس از رنجي كه به او رسيده است، از سوي خود رحمتي به او برسانيم، هرآينه مي‌گويد: اين حق من است، و فكر نمي‌كنم كه قيامت برپا شود، و اگر [فرضا] به سوي پروردگارم برگردانده شوم، به يقين در پيشگاه او مقام و منزلت خوبي خواهم داشت، و [الله متعال مي‌فرمايد:] و هرآينه كساني را كه كافر شدند، به آنچه كه مي‌كردند، آگاه مي‌سازيم، و به يقين از عذاب سختي به آنان مي‌چشانيم

وَإِذَآ أَنۡعَمۡنَا عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ أَعۡرَضَ وَنَـَٔا بِجَانِبِهِۦ وَإِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ فَذُو دُعَآءٍ عَرِيضٖ

چون به انسان نعمتي ارزاني بداريم، روي مي‌گرداند و تكبر مي‌ورزد، و چون بدي به او برسد، دعاي پهناوري دارد

قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِن كَانَ مِنۡ عِندِ ٱللَّهِ ثُمَّ كَفَرۡتُم بِهِۦ مَنۡ أَضَلُّ مِمَّنۡ هُوَ فِي شِقَاقِۭ بَعِيدٖ

[اي پيامبر!] بگو: به من خبر بدهيد كه اگر [اين قرآن] از طرف الله باشد، و شما به او كافر شويد، گمراه‌تر از كسي كه با آن مخالفت شديدي دارد، چه كسي خواهد بود

سَنُرِيهِمۡ ءَايَٰتِنَا فِي ٱلۡأٓفَاقِ وَفِيٓ أَنفُسِهِمۡ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَهُمۡ أَنَّهُ ٱلۡحَقُّۗ أَوَلَمۡ يَكۡفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُۥ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ شَهِيدٌ

به زودي دلائل [وحدانيت و قدرت] خود را در آفاق، و در وجود خود شان، به آنها نشان خواهيم داد، تا براي شان ثابت شود كه او حق است، آيا اين كافي نيست كه پروردگارت بر هر چيزي [حاضر و] گواه است

أَلَآ إِنَّهُمۡ فِي مِرۡيَةٖ مِّن لِّقَآءِ رَبِّهِمۡۗ أَلَآ إِنَّهُۥ بِكُلِّ شَيۡءٖ مُّحِيطُۢ

آگاه باش! كه اينها از ديدار پروردگار شان در شك مي‌باشند، [و] آگاه باش كه او بر هر چيزي احاطه دارد