فَحَقَّ عَلَيۡنَا قَوۡلُ رَبِّنَآۖ إِنَّا لَذَآئِقُونَ

پس گفتة پروردگار ما، بر ما لازم شد، به يقين ما مزة عذاب را خواهيم چشيد

فَأَغۡوَيۡنَٰكُمۡ إِنَّا كُنَّا غَٰوِينَ

و شما را گمراه كرديم، زيرا ما خود گمراه بوديم

فَإِنَّهُمۡ يَوۡمَئِذٖ فِي ٱلۡعَذَابِ مُشۡتَرِكُونَ

به يقين همة اينها در آن روز در عذاب شريك خواهند بود

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفۡعَلُ بِٱلۡمُجۡرِمِينَ

به يقين ما با مجرمان چنين خواهيم كرد

إِنَّهُمۡ كَانُوٓاْ إِذَا قِيلَ لَهُمۡ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا ٱللَّهُ يَسۡتَكۡبِرُونَ

زيرا آنان بودند كه چون براي شان گفته مي‌شد: معبودى جز الله يگانه نيست، استكبار مي‌كردند

وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوٓاْ ءَالِهَتِنَا لِشَاعِرٖ مَّجۡنُونِۭ

و مي‌گفتند: آيا ما به [گفتة] شاعر ديوانة دست از معبودان خود برداريم

بَلۡ جَآءَ بِٱلۡحَقِّ وَصَدَّقَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

بلكه [پيامبر] حق را آورد، و پيامبران ديگر را تصديق نمود

إِنَّكُمۡ لَذَآئِقُواْ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡأَلِيمِ

[اي مشركان!] شما به يقين عذاب دردناك را خواهيد چشيد

وَمَا تُجۡزَوۡنَ إِلَّا مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

و جز در برابر كار هايي كه مي‌كرديد، كيفر داده نمي‌شويد

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

مگر بندگان مُخْلَص الله

أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمۡ رِزۡقٞ مَّعۡلُومٞ

[كه] براي آنها رزق معيني است

فَوَٰكِهُ وَهُم مُّكۡرَمُونَ

[از] ميوه ها، و ايشان گراميانند

فِي جَنَّـٰتِ ٱلنَّعِيمِ

در باغهاي پُر نعمت

عَلَىٰ سُرُرٖ مُّتَقَٰبِلِينَ

بر تختهاي رو به روي يكديگر

يُطَافُ عَلَيۡهِم بِكَأۡسٖ مِّن مَّعِينِۭ

بر آنان جامي از شراب گوارا گردانيده مي‌شود

بَيۡضَآءَ لَذَّةٖ لِّلشَّـٰرِبِينَ

كه براي نوشندگان سفيد رنگ و لذت بخش است

لَا فِيهَا غَوۡلٞ وَلَا هُمۡ عَنۡهَا يُنزَفُونَ

نه فسادي در آن است، و نه از آن مست مي‌شوند

وَعِندَهُمۡ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ عِينٞ

و در نزد آنان، زنهاي شرمنده روي، و چشم آهو مي‌باشند

كَأَنَّهُنَّ بَيۡضٞ مَّكۡنُونٞ

كه گويا [در سفيدي] تخم مرغهايي هستند [كه در زير بال مرغ] پنهان مي‌باشند

فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ

عدة رو به عدة ديگري كرده و مي‌پرسند

قَالَ قَآئِلٞ مِّنۡهُمۡ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٞ

يكي از آنان مي‌گويد: به راستي [در دنيا] برايم همنشيني بود

يَقُولُ أَءِنَّكَ لَمِنَ ٱلۡمُصَدِّقِينَ

كه مي‌گفت: آيا تو از باور كنندگان [زنده شدن بعد از مرگ] هستي؟

أَءِذَا مِتۡنَا وَكُنَّا تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَدِينُونَ

آيا چون بميريم، و خاك و استخوانهاي [پوسيدة] شويم، آيا [زنده مي‌شويم] و كيفر مي‌بينيم

قَالَ هَلۡ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ

مي‌گويد: مي‌خواهيد [از آن همنشين] آگاه شويد

فَٱطَّلَعَ فَرَءَاهُ فِي سَوَآءِ ٱلۡجَحِيمِ

و مي‌نگرد، و او را در ميان دوزخ مي‌بيند

قَالَ تَٱللَّهِ إِن كِدتَّ لَتُرۡدِينِ

[و برايش] مي‌گويد: قَسَم به الله، نزديك بود كه مرا به هلاكت برساني

وَلَوۡلَا نِعۡمَةُ رَبِّي لَكُنتُ مِنَ ٱلۡمُحۡضَرِينَ

و اگر نعمت پروردگارم نمي‌بود، من [هم مانند تو اكنون] از حاضر شدگان [در جهنم] مي‌بودم

أَفَمَا نَحۡنُ بِمَيِّتِينَ

آيا ما ديگر نمي‌ميريم

إِلَّا مَوۡتَتَنَا ٱلۡأُولَىٰ وَمَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِينَ

به جز همان مرگ نخستين [كه گذشت]، و ما عذاب نخواهيم شد

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ

به يقين، اين همان كاميابي بزرگ است