وَعَلَّمَ ءَادَمَ ٱلۡأَسۡمَآءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمۡ عَلَى ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةِ فَقَالَ أَنۢبِـُٔونِي بِأَسۡمَآءِ هَـٰٓؤُلَآءِ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

و [پروردگار] تمام نامها را به آدم آموخت، بعد از آن، آنها را به فرشتگان عرضه داشت، و فرمود: اگر راست مي‏گوييد، از نامهاي اين چيزها برايم خبر بدهيد

قَالُواْ سُبۡحَٰنَكَ لَا عِلۡمَ لَنَآ إِلَّا مَا عَلَّمۡتَنَآۖ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَلِيمُ ٱلۡحَكِيمُ

[آنها] گفتند: [الهي!]، تو منزهي، ما چيزي جز آنچه خودت به ما آموخته‌اي نمي‌دانيم، داناي با حكمت تو هستي

قَالَ يَـٰٓـَٔادَمُ أَنۢبِئۡهُم بِأَسۡمَآئِهِمۡۖ فَلَمَّآ أَنۢبَأَهُم بِأَسۡمَآئِهِمۡ قَالَ أَلَمۡ أَقُل لَّكُمۡ إِنِّيٓ أَعۡلَمُ غَيۡبَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَأَعۡلَمُ مَا تُبۡدُونَ وَمَا كُنتُمۡ تَكۡتُمُونَ

[پروردگار] فرمود: اي آدم، آنان را از نامهاي آن چيزها آگاه كن، پس از آنكه [آدم] آنان را از نامهاي آن چيزها آگاه كرد، [پروردگار] فرمود: آيا به شما نگفتم كه من، غيب آسمانها و زمين را مي‌دانم، و آنچه را كه آشكار نموده، و آنچه را كه پنهان مي‌داريد، مي‌دانم

وَإِذۡ قُلۡنَا لِلۡمَلَـٰٓئِكَةِ ٱسۡجُدُواْ لِأٓدَمَ فَسَجَدُوٓاْ إِلَّآ إِبۡلِيسَ أَبَىٰ وَٱسۡتَكۡبَرَ وَكَانَ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ

آن زماني را به ياد آور كه به فرشتگان گفتيم: براي آدم سجده كنيد، همگي سجده كردند، به جز ابليس كه [از سجده كردن] سر باز زد، و تكبر ورزيد، از كافران شد

وَقُلۡنَا يَـٰٓـَٔادَمُ ٱسۡكُنۡ أَنتَ وَزَوۡجُكَ ٱلۡجَنَّةَ وَكُلَا مِنۡهَا رَغَدًا حَيۡثُ شِئۡتُمَا وَلَا تَقۡرَبَا هَٰذِهِ ٱلشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ ٱلظَّـٰلِمِينَ

و گفتيم: اي آدم! تو و همسرت در بهشت سكني گزين شويد، و از [نعمتهايش] هرچه و هر جا كه خواستيد، مرفه و فراوان بخوريد، ولي به اين درخت نزديك نشويد، كه [اگر از آن بخوريد] از ستمكران خواهيد شد

فَأَزَلَّهُمَا ٱلشَّيۡطَٰنُ عَنۡهَا فَأَخۡرَجَهُمَا مِمَّا كَانَا فِيهِۖ وَقُلۡنَا ٱهۡبِطُواْ بَعۡضُكُمۡ لِبَعۡضٍ عَدُوّٞۖ وَلَكُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُسۡتَقَرّٞ وَمَتَٰعٌ إِلَىٰ حِينٖ

پس شيطان آنان را به لغزش كشاند، و آنها را از جايي كه بودند، [بهشت] خارج ساخت، و به آنها گفتيم: همگي [به زمين] فرود آييد، در حالي كه عدۀ از شمايان دشمن عدة ديگري خواهيد بود، و براي شما در روي زمين، تا مدت معيني قرارگاه و برخورداري خواهد بود

فَتَلَقَّىٰٓ ءَادَمُ مِن رَّبِّهِۦ كَلِمَٰتٖ فَتَابَ عَلَيۡهِۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِيمُ

سپس آدم از پروردگار خود كلماتي را فراگرفت[1]، و الله تعالي توبة او را پذيرفت؛ زيرا الله توبه پذير مهربان است

قُلۡنَا ٱهۡبِطُواْ مِنۡهَا جَمِيعٗاۖ فَإِمَّا يَأۡتِيَنَّكُم مِّنِّي هُدٗى فَمَن تَبِعَ هُدَايَ فَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ

[الله مي‌فرمايد]: گفتيم: همگي از آن [بهشت به زمين] فرود آييد، و چنانچه هدايتي از طرف من براي شما آمد، كساني كه از هدايت من پيروي كنند، نه ترسي بر آنان است، و نه غمگين مي‌شوند

وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَكَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَآ أُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ

و كساني كه كافر شدند، و آيات ما را تكذيب نمودند، آنان اهل آتش [جهنم] اند، و به طور هميشه در آن مي‌مانند

يَٰبَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ ٱذۡكُرُواْ نِعۡمَتِيَ ٱلَّتِيٓ أَنۡعَمۡتُ عَلَيۡكُمۡ وَأَوۡفُواْ بِعَهۡدِيٓ أُوفِ بِعَهۡدِكُمۡ وَإِيَّـٰيَ فَٱرۡهَبُونِ

اي بني اسرائيل! نعمتي را كه به شما ارزاني داشته‌ام به ياد آوريد، و به پيماني كه با من بسته ايد، وفاء كنيد، تا من [نيز] به پيمان شما وفاء كنم، و تنها از من بترسيد

وَءَامِنُواْ بِمَآ أَنزَلۡتُ مُصَدِّقٗا لِّمَا مَعَكُمۡ وَلَا تَكُونُوٓاْ أَوَّلَ كَافِرِۭ بِهِۦۖ وَلَا تَشۡتَرُواْ بِـَٔايَٰتِي ثَمَنٗا قَلِيلٗا وَإِيَّـٰيَ فَٱتَّقُونِ

و به آنچه كه نازل كرده‌ام [قرآن كريم]، و تصديق كنندة آن چيزي است كه با شما است [تورات] ايمان بياوريد، و اولين كسي نباشيد كه به آن كافر مي‌شود، و آيات مرا به بهاي اندكي نفروشيد، و فقط از من بترسيد

وَلَا تَلۡبِسُواْ ٱلۡحَقَّ بِٱلۡبَٰطِلِ وَتَكۡتُمُواْ ٱلۡحَقَّ وَأَنتُمۡ تَعۡلَمُونَ

و حق را به باطل نياميزيد، و حق را پنهان نكنيد، و اين در حالي است كه [حقانيت قرآن كريم را] مي‌دانيد

وَأَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتُواْ ٱلزَّكَوٰةَ وَٱرۡكَعُواْ مَعَ ٱلرَّـٰكِعِينَ

و نماز را برپا داريد، و زكات را اداء نماييد، و با ركوع كنندگان ركوع كنيد

۞أَتَأۡمُرُونَ ٱلنَّاسَ بِٱلۡبِرِّ وَتَنسَوۡنَ أَنفُسَكُمۡ وَأَنتُمۡ تَتۡلُونَ ٱلۡكِتَٰبَۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ

[و اى بني اسرائيل!] آيا مردم را به نيكوكاري امر مي‌نماييد، و خود را فراموش مي‌كنيد؟ و اين در حالي است كه كتاب را [تورات] مي‌خوانيد، آيا انديشه نمي‌كنيد

وَٱسۡتَعِينُواْ بِٱلصَّبۡرِ وَٱلصَّلَوٰةِۚ وَإِنَّهَا لَكَبِيرَةٌ إِلَّا عَلَى ٱلۡخَٰشِعِينَ

و به صبر كردن، و نماز خواندن [جهت فائق آمدن بر كارها] ياري بجوييد، و به يقين اين كار دشوار است

ٱلَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلَٰقُواْ رَبِّهِمۡ وَأَنَّهُمۡ إِلَيۡهِ رَٰجِعُونَ

مگر بر فروتناني كه به يقين مي‌دانند با پروردگار خويش روبرو خواهند شد و اينكه بازگشت آنها به سوي او است

يَٰبَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ ٱذۡكُرُواْ نِعۡمَتِيَ ٱلَّتِيٓ أَنۡعَمۡتُ عَلَيۡكُمۡ وَأَنِّي فَضَّلۡتُكُمۡ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ

اي بني اسرائيل! نعمت مرا كه به شما ارزاني داشتم به ياد آوريد، و اينكه شما را بر جهانيان برتري دادم

وَٱتَّقُواْ يَوۡمٗا لَّا تَجۡزِي نَفۡسٌ عَن نَّفۡسٖ شَيۡـٔٗا وَلَا يُقۡبَلُ مِنۡهَا شَفَٰعَةٞ وَلَا يُؤۡخَذُ مِنۡهَا عَدۡلٞ وَلَا هُمۡ يُنصَرُونَ

و از روزي بترسيد كه هيچ كس براي هيچ كس كاري كرده نمي‌تواند، و نه از آنان شفاعتي پذيرفته مي‌شود، و نه از آنان فدية گرفته مي‌شود [كفارة گناهان شان]، و نه ياري داده مي‌شوند

وَإِذۡ نَجَّيۡنَٰكُم مِّنۡ ءَالِ فِرۡعَوۡنَ يَسُومُونَكُمۡ سُوٓءَ ٱلۡعَذَابِ يُذَبِّحُونَ أَبۡنَآءَكُمۡ وَيَسۡتَحۡيُونَ نِسَآءَكُمۡۚ وَفِي ذَٰلِكُم بَلَآءٞ مِّن رَّبِّكُمۡ عَظِيمٞ

[اي بني اسرائيل!] زماني را به ياد آوريد كه شما را از آل فرعونيان كه شما را به بد ترين وجهي آزار مي‌دادند، نجات داديم [عذاب آنان اين بود كه] پسران شما را سر مي‌بريدند، و زنان تان را [براي خدمت كردن] زنده نگه مي‌داشتند، و در اين كار، آزمايش بزرگي از جانب پروردگار تان بود

وَإِذۡ فَرَقۡنَا بِكُمُ ٱلۡبَحۡرَ فَأَنجَيۡنَٰكُمۡ وَأَغۡرَقۡنَآ ءَالَ فِرۡعَوۡنَ وَأَنتُمۡ تَنظُرُونَ

و زماني را به ياد آوريد كه دريا را براي شما شكافتيم، و شما را نجات داديم، و فرعونيان را غرق ساختيم، واين در حالي بود كه شما نظاره‌گر بوديد

وَإِذۡ وَٰعَدۡنَا مُوسَىٰٓ أَرۡبَعِينَ لَيۡلَةٗ ثُمَّ ٱتَّخَذۡتُمُ ٱلۡعِجۡلَ مِنۢ بَعۡدِهِۦ وَأَنتُمۡ ظَٰلِمُونَ

و [اي بنى اسرائيل] زماني را به ياد آوريد كه با موسي چهل شب وعده گذاشتيم، ولي بعد از آن شما گوساله پرست شديد، در حالي كه [با اين كار خود] بر خود ستم كرديد

ثُمَّ عَفَوۡنَا عَنكُم مِّنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ لَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ

سپس شما را بعد از [توبه كردن] عفو نموديم تا شكرگزار باشيد

وَإِذۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَى ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡفُرۡقَانَ لَعَلَّكُمۡ تَهۡتَدُونَ

و زماني را به ياد آوريد كه براي موسي كتاب [تورات] و [معجزاتي] داديم كه فرق كننده [بين حق و باطل بود]، تا باشد كه هدايت شويد

وَإِذۡ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوۡمِهِۦ يَٰقَوۡمِ إِنَّكُمۡ ظَلَمۡتُمۡ أَنفُسَكُم بِٱتِّخَاذِكُمُ ٱلۡعِجۡلَ فَتُوبُوٓاْ إِلَىٰ بَارِئِكُمۡ فَٱقۡتُلُوٓاْ أَنفُسَكُمۡ ذَٰلِكُمۡ خَيۡرٞ لَّكُمۡ عِندَ بَارِئِكُمۡ فَتَابَ عَلَيۡكُمۡۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِيمُ

و زماني را به ياد آوريد كه موسي براي قوم خود گفت: اي قوم من! شما به سبب گوساله پرستي بر خود ستم كرده ‌ايد، پس [گوساله پرستي را بگذاريد و] به سوي آفريدگار خويش باز گرديد و توبه كنيد، [بدين گونه كه يكديگر] خود را بكشيد، كه اين كار در نزد آفريدگار شما براي تان بهتر است، پس او توبة شما را پذيرفت، زيرا كه او توبه پذير مهربان است

وَإِذۡ قُلۡتُمۡ يَٰمُوسَىٰ لَن نُّؤۡمِنَ لَكَ حَتَّىٰ نَرَى ٱللَّهَ جَهۡرَةٗ فَأَخَذَتۡكُمُ ٱلصَّـٰعِقَةُ وَأَنتُمۡ تَنظُرُونَ

و [اي بني اسرائيل!] زماني را به ياد آوريد كه گفتيد: اي موسي! تا پروردگار را به طورآشكارا نبينيم به تو ايمان نمي‌آوريم، و در حالي كه نظاره‌گر بوديد، صاعقة [آسماني] شما را فراگرفت

ثُمَّ بَعَثۡنَٰكُم مِّنۢ بَعۡدِ مَوۡتِكُمۡ لَعَلَّكُمۡ تَشۡكُرُونَ

و بعد از آن شما را پس از مردن تان زنده كرديم، تا كه شكرگزاري كنيد

وَظَلَّلۡنَا عَلَيۡكُمُ ٱلۡغَمَامَ وَأَنزَلۡنَا عَلَيۡكُمُ ٱلۡمَنَّ وَٱلسَّلۡوَىٰۖ كُلُواْ مِن طَيِّبَٰتِ مَا رَزَقۡنَٰكُمۡۚ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَٰكِن كَانُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ يَظۡلِمُونَ

و ابر را بر شما سايبان قرار داديم، ترنجبين و سَلْوَي را [بودانه و يا بلدرچين] بر شما نازل كرديم، [و گفتيم] از نعمتهاي پاكيزة كه به شما روزي داده ‌ايم بخوريد، [ولي شما كفران نعمت كرديد] آنها به [اين كفران نعمت] بر ما ستم نكردند، بلكه به خود ستم مي‌كردند

وَإِذۡ قُلۡنَا ٱدۡخُلُواْ هَٰذِهِ ٱلۡقَرۡيَةَ فَكُلُواْ مِنۡهَا حَيۡثُ شِئۡتُمۡ رَغَدٗا وَٱدۡخُلُواْ ٱلۡبَابَ سُجَّدٗا وَقُولُواْ حِطَّةٞ نَّغۡفِرۡ لَكُمۡ خَطَٰيَٰكُمۡۚ وَسَنَزِيدُ ٱلۡمُحۡسِنِينَ

و [اي بني اسرائيل!] آن زماني را به ياد آوريد كه گفتيم: به اين شهر [كه بيت المقدس] داخل شويد، و از هر جايي كه مي‌خواهيد [از نعمتهاي آن] به فراواني بخوريد، و سجده كنان [به حالت فروتني] به دروازة آن شهر درآييد، و بگوييد: گناهان ما را بيامرز، و [بعد از طلب آمرزش] ما خطاهاي شما را براي تان مي‌آمرزيم، و به نيكوكاران پاداش بيشتري مي‌دهيم

فَبَدَّلَ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ قَوۡلًا غَيۡرَ ٱلَّذِي قِيلَ لَهُمۡ فَأَنزَلۡنَا عَلَى ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ رِجۡزٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ بِمَا كَانُواْ يَفۡسُقُونَ

سپس آن ستمگران سخني را كه براي آنها گفته شده بود، تغيير دادند، [سخن ناشايستي گفتند]، و ما هم بر ستمگران به كيفر اين نافرمانى شان، عذابي را از آسمان نازل كرديم

۞وَإِذِ ٱسۡتَسۡقَىٰ مُوسَىٰ لِقَوۡمِهِۦ فَقُلۡنَا ٱضۡرِب بِّعَصَاكَ ٱلۡحَجَرَۖ فَٱنفَجَرَتۡ مِنۡهُ ٱثۡنَتَا عَشۡرَةَ عَيۡنٗاۖ قَدۡ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٖ مَّشۡرَبَهُمۡۖ كُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ مِن رِّزۡقِ ٱللَّهِ وَلَا تَعۡثَوۡاْ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُفۡسِدِينَ

و زماني را به ياد آوريد كه موسي براي قوم خود طلب آب كرد، پس گفتيم كه به عصاي خود بر سنگ بزن، ناگاه از آن سنگ، دوازده چشمة آب جوشيد، و هر گروهي آبشخور خود را شناخت، [و به آنها گفتيم] از رزق و روزي الهي بخوريد و بياشاميد، و در روي زمين فسادكارانه تبهكاري نكنيد