طَلۡعُهَا كَأَنَّهُۥ رُءُوسُ ٱلشَّيَٰطِينِ

ميوه اش مانند سر شياطين است

فَإِنَّهُمۡ لَأٓكِلُونَ مِنۡهَا فَمَالِـُٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ

و دوزخيان از [آن درخت] آنقدر مي‌خورند، تا شكم هاي خود را پُر مي‌كنند

ثُمَّ إِنَّ لَهُمۡ عَلَيۡهَا لَشَوۡبٗا مِّنۡ حَمِيمٖ

بعد از آن، [بر بالاي آن] آب جوشان و آلودة را مي‌نوشند

ثُمَّ إِنَّ مَرۡجِعَهُمۡ لَإِلَى ٱلۡجَحِيمِ

بعد از آن بازگشت آنها به سوي جهنم است

إِنَّهُمۡ أَلۡفَوۡاْ ءَابَآءَهُمۡ ضَآلِّينَ

آنان پدران خود را گمراه يافته بودند

فَهُمۡ عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِمۡ يُهۡرَعُونَ

و شتابان به دنبال آنها رفتند

وَلَقَدۡ ضَلَّ قَبۡلَهُمۡ أَكۡثَرُ ٱلۡأَوَّلِينَ

و به راستي پيش از آنها، اكثر گذشتگان گمراه بودند

وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا فِيهِم مُّنذِرِينَ

و به تحقيق ما در ميان شان، بيم دهندگاني را فرستاده بوديم

فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُنذَرِينَ

[اي پيامبر!] پس ببين كه سر انجام آن بيم داده شدگان چگونه بود

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

مگر بندگان مُخْلَص الله

وَلَقَدۡ نَادَىٰنَا نُوحٞ فَلَنِعۡمَ ٱلۡمُجِيبُونَ

و همانا نوح به درگاه ما دعاء كرد، و ما اجابت كنندگان نيكي بوديم

وَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ

او و خانواده اش را از اندوه بزرگ [غرق شدن در طوفان] نجات داديم

وَجَعَلۡنَا ذُرِّيَّتَهُۥ هُمُ ٱلۡبَاقِينَ

و ذريه اش را باقي گذاشتيم

وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و نام نيك او را در ميان آيندگان مستمر گردانيديم

سَلَٰمٌ عَلَىٰ نُوحٖ فِي ٱلۡعَٰلَمِينَ

و در ميان جهانيان سلام بر نوح باد

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

به يقين ما نيكوكاران را اين گونه مزد مي‌‎دهيم

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

به يقين كه او از بندگان مؤمن ما بود

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

بعد از آن، ديگران را غرق كرديم

۞وَإِنَّ مِن شِيعَتِهِۦ لَإِبۡرَٰهِيمَ

و همانا ابراهيم از پيروان او [نوح] بود

إِذۡ جَآءَ رَبَّهُۥ بِقَلۡبٖ سَلِيمٍ

آنگاه كه با دل پاك به سوي پروردگار خويش آمد

إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَاذَا تَعۡبُدُونَ

هنگامي كه به پدر و قوم خود گفت: چه چيزي را مي‌‎پرستيد

أَئِفۡكًا ءَالِهَةٗ دُونَ ٱللَّهِ تُرِيدُونَ

آيا به جاي الله [يكتا] معبودان دروغيني را مي‌‎خواهيد

فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

پس گمان شما به پروردگار عالميان چيست

فَنَظَرَ نَظۡرَةٗ فِي ٱلنُّجُومِ

و [ابراهيم] نگاهي به ستارگان كرد

فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٞ

و گفت: من بيمارم

فَتَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ مُدۡبِرِينَ

و آنان از او روي برگردانيده و رفتند

فَرَاغَ إِلَىٰٓ ءَالِهَتِهِمۡ فَقَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

و [ابراهيم] پنهاني نزد معبودان آنان رفت، و گفت: آيا [چيزي] نمي‌خوريد

مَا لَكُمۡ لَا تَنطِقُونَ

شما را چه شده است كه سخن نمي‌زنيد

فَرَاغَ عَلَيۡهِمۡ ضَرۡبَۢا بِٱلۡيَمِينِ

و با دست راست ضربة محكمي بر آنها زد

فَأَقۡبَلُوٓاْ إِلَيۡهِ يَزِفُّونَ

و [قومش] شتابان نزد او آمدند