فَلۡيَدۡعُ نَادِيَهُۥ

پس همنشينانش را فرا بخواند

سَنَدۡعُ ٱلزَّبَانِيَةَ

ما نيز فرشتگان عذاب را فرا خواهيم خواند

كَلَّا لَا تُطِعۡهُ وَٱسۡجُدۡۤ وَٱقۡتَرِب۩

هرگز از او اطاعت مكن، و سجده كن، و [به الله] تقرب بجوي

إِنَّآ أَنزَلۡنَٰهُ فِي لَيۡلَةِ ٱلۡقَدۡرِ

ما اين [قرآن كريم] را در شب قدر نازل كرديم

وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا لَيۡلَةُ ٱلۡقَدۡرِ

و [اى پيامبر] تو چه مي‌داني كه شب قدر چيست

لَيۡلَةُ ٱلۡقَدۡرِ خَيۡرٞ مِّنۡ أَلۡفِ شَهۡرٖ

شب قدر از هزار ماه بهتر است

تَنَزَّلُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ وَٱلرُّوحُ فِيهَا بِإِذۡنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمۡرٖ

فرشتگان و روح در اين شب به اجازة پروردگار شان براي انجام دادن هر كاري [كه به آن ماموريت يافته اند] نازل مي‌شوند

سَلَٰمٌ هِيَ حَتَّىٰ مَطۡلَعِ ٱلۡفَجۡرِ

آن شب تا طلوع فجر، سلامتي و امان است

لَمۡ يَكُنِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ وَٱلۡمُشۡرِكِينَ مُنفَكِّينَ حَتَّىٰ تَأۡتِيَهُمُ ٱلۡبَيِّنَةُ

كساني از اهل كتاب كه كافر شدند، و مشركان، از دين خود دست بردار نبودند، تا اينكه دليل آشكاري براي شان بيايد

رَسُولٞ مِّنَ ٱللَّهِ يَتۡلُواْ صُحُفٗا مُّطَهَّرَةٗ

پيامبري از طرف الله، كه صحيفه‌هاي پاك را [بر آنان] مي‌خواند

فِيهَا كُتُبٞ قَيِّمَةٞ

كه در آن [صحيفه ها] نوشته هايي استوار و ارزشمندي است

وَمَا تَفَرَّقَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ إِلَّا مِنۢ بَعۡدِ مَا جَآءَتۡهُمُ ٱلۡبَيِّنَةُ

و اهل كتاب متفرق نشدند، مگر بعد از اينكه دليل روشني براي آنان آمدز

وَمَآ أُمِرُوٓاْ إِلَّا لِيَعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ حُنَفَآءَ وَيُقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَيُؤۡتُواْ ٱلزَّكَوٰةَۚ وَذَٰلِكَ دِينُ ٱلۡقَيِّمَةِ

و جز به اين امر نشده بودند كه الله را در حالي بپرستند كه دين را براي او خالص گردانند، و حق گرا، [و پيرو ملت ابراهيم باشند]، نماز را بر پا دارند، و زكات را اداء نمايند، كه دين پايدار همين است

إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ وَٱلۡمُشۡرِكِينَ فِي نَارِ جَهَنَّمَ خَٰلِدِينَ فِيهَآۚ أُوْلَـٰٓئِكَ هُمۡ شَرُّ ٱلۡبَرِيَّةِ

به يقين كساني از اهل كتاب كه كافر شدند، و مشركان، در آتش جهنم مي‌باشند، كه در آن براي هميشه مي‌مانند، و اينها بد ترين خلائق اند

إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ أُوْلَـٰٓئِكَ هُمۡ خَيۡرُ ٱلۡبَرِيَّةِ

به يقين كساني كه ايمان آورده اند، و اعمال نيكي انجام داده اند، آنان بهترين خلائق هستند

جَزَآؤُهُمۡ عِندَ رَبِّهِمۡ جَنَّـٰتُ عَدۡنٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدٗاۖ رَّضِيَ ٱللَّهُ عَنۡهُمۡ وَرَضُواْ عَنۡهُۚ ذَٰلِكَ لِمَنۡ خَشِيَ رَبَّهُۥ

مزد آنان در نزد پرودگار شان باغهاى جاودانى است كه از پايين آنها جوي ها روان است، و جاودانه براي هميشه در آن مي‌مانند، الله از آنان راضي است، و آنان از الله راضي مي‌باشند، اين براي كسي است كه از الله بترسد

إِذَا زُلۡزِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ زِلۡزَالَهَا

آنگاه كه زمين به زلزلة شديدي زلزله شود

وَأَخۡرَجَتِ ٱلۡأَرۡضُ أَثۡقَالَهَا

و زمين بارهاي سنگين خود را بيرون اندازد

وَقَالَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا لَهَا

و انسان مي‌گويد: آنرا چه شده است

يَوۡمَئِذٖ تُحَدِّثُ أَخۡبَارَهَا

در آن روز زمين خبر هاي خود را بازگو مي‌كند

بِأَنَّ رَبَّكَ أَوۡحَىٰ لَهَا

اين به سبب آن است كه الله به او چنين وحي كرده است

يَوۡمَئِذٖ يَصۡدُرُ ٱلنَّاسُ أَشۡتَاتٗا لِّيُرَوۡاْ أَعۡمَٰلَهُمۡ

در آن روز مردم به صورت پراكنده [از قبرهاي خود] بيرون مي‌شوند تا [نتيجة] اعمال خود را ببينند

فَمَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٍ خَيۡرٗا يَرَهُۥ

پس هر كس كه به اندازة ذرة كار نيكي بكند، [در قيامت] جزاي آن را مي‌بيند

وَمَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٖ شَرّٗا يَرَهُۥ

و هر كس كه به اندازة ذرة كار بدي بكند، [در قيامت] جزاي آن را مي‌بيند

وَٱلۡعَٰدِيَٰتِ ضَبۡحٗا

قَسَم به اسبان دوندة كه نفس نفس مي‌زنند

فَٱلۡمُورِيَٰتِ قَدۡحٗا

و قسم به اسباني كه در وقت دويدن [از برخورد سم خود با سنگ] جرقة آتش به وجود مي‌آورند

فَٱلۡمُغِيرَٰتِ صُبۡحٗا

و قسم به اسباني كه در صبحدم يورش مي‌برند

فَأَثَرۡنَ بِهِۦ نَقۡعٗا

و [بر اثر شتاب در دويدن] گرد و غبار برمي‌انگيزند

فَوَسَطۡنَ بِهِۦ جَمۡعًا

و [اسبان] به وسط دشمن يورش مي‌برند

إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لِرَبِّهِۦ لَكَنُودٞ

به يقين انسان در برابر پروردگار خود ناسپاس است