وَٱلضُّحَىٰ
قَسَم به چاشتگاه
وَٱلَّيۡلِ إِذَا سَجَىٰ
و قَسَم به شب هنگامي كه آرام مي‌گيرد
مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ
كه [اي پيامبر] پروردگارت تو را رها نكرده است، و بر تو خشم نگرفته است
وَلَلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ لَّكَ مِنَ ٱلۡأُولَىٰ
و [اي پيامبر!] به يقين كه آخرت براي تو از دنيا بهتر است
وَلَسَوۡفَ يُعۡطِيكَ رَبُّكَ فَتَرۡضَىٰٓ
و به زودي پروردگارت به تو آنقدر [نعمت] خواهد داد كه راضي شوي
أَلَمۡ يَجِدۡكَ يَتِيمٗا فَـَٔاوَىٰ
آيا تو را يتيم نيافت، و در [پناه خويش] جاي داد
وَوَجَدَكَ ضَآلّٗا فَهَدَىٰ
و [مگر] تو را سرگردان نيافت كه رهنمايي ات كرد
وَوَجَدَكَ عَآئِلٗا فَأَغۡنَىٰ
و [مگر] تو را تنگدست نيافت، كه توانگر گردانيد
فَأَمَّا ٱلۡيَتِيمَ فَلَا تَقۡهَرۡ
پس بر يتيم قهر مكن
وَأَمَّا ٱلسَّآئِلَ فَلَا تَنۡهَرۡ
و بر سر سائل فرياد مكش
وَأَمَّا بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثۡ
و اما از نعمتهاي پروردگارت ياد آوري كن
إبلاغ عن خطأ