عَمَّ يَتَسَآءَلُونَ

[مشركان] در بارة چه چيزي از يكديگر مي‌پرسند

عَنِ ٱلنَّبَإِ ٱلۡعَظِيمِ

از خبر بزرگى [مي پرسند]

ٱلَّذِي هُمۡ فِيهِ مُخۡتَلِفُونَ

خبري كه در آن اختلاف دارند

كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ

نه چنان است [كه آنها مي‌پندارند]، به زودي خواهند دانست

ثُمَّ كَلَّا سَيَعۡلَمُونَ

باز نه چنان است، [كه آنها فكر مي‌كنند] به زودي خواهند دانست

أَلَمۡ نَجۡعَلِ ٱلۡأَرۡضَ مِهَٰدٗا

آيا زمين را بستر آسايش نگردانيديم

وَٱلۡجِبَالَ أَوۡتَادٗا

و كوه‌ها را ميخ هاي [براي زمين قرار نداديم]

وَخَلَقۡنَٰكُمۡ أَزۡوَٰجٗا

و شما را جفت [نر و ماده] آفريديم

وَجَعَلۡنَا نَوۡمَكُمۡ سُبَاتٗا

و خواب تان را ماية آرامش [تان] گردانيديم

وَجَعَلۡنَا ٱلَّيۡلَ لِبَاسٗا

و شب را پوششي قرار داديم

وَجَعَلۡنَا ٱلنَّهَارَ مَعَاشٗا

و روز را وقتي براي [به دست آوردن] معاش شما گردانيديم

وَبَنَيۡنَا فَوۡقَكُمۡ سَبۡعٗا شِدَادٗا

و بر بالاي سر تان هفت آسمان استوار برافراشتيم

وَجَعَلۡنَا سِرَاجٗا وَهَّاجٗا

و چراغ درخشاني را [كه خورشيد باشد] برافروختيم

وَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا

و از ابرهاي باردار، آبي نازل كرديم

لِّنُخۡرِجَ بِهِۦ حَبّٗا وَنَبَاتٗا

تا به وسيلة آن، دانه و گياه را برويانيم

وَجَنَّـٰتٍ أَلۡفَافًا

و باغهايي را [با درختان] انبوه [به وجود آوريم]

إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ كَانَ مِيقَٰتٗا

به يقين روز داوري، [روز قيامت] در وقت معيني است

يَوۡمَ يُنفَخُ فِي ٱلصُّورِ فَتَأۡتُونَ أَفۡوَاجٗا

[اي مردم!] روزي كه در صور دميده مي‌شود، [همگان] فوج فوج [به محشر] مي‌آييد

وَفُتِحَتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتۡ أَبۡوَٰبٗا

و آسمان گشوده شده و داراي درهاي زيادي مي‌شود

وَسُيِّرَتِ ٱلۡجِبَالُ فَكَانَتۡ سَرَابًا

و كوه‌ها روان گرديده، و همچون سراب مي‌شوند

إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتۡ مِرۡصَادٗا

به يقين كه دوزخ كمينگاه است

لِّلطَّـٰغِينَ مَـَٔابٗا

و مرجع و مآب سركشان است

لَّـٰبِثِينَ فِيهَآ أَحۡقَابٗا

كه مدتهاي مديدي در آنجا مي‌مانند

لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرۡدٗا وَلَا شَرَابًا

در آنجا نه چيز خنكي مي‌چشند، و نه آشاميدني را

إِلَّا حَمِيمٗا وَغَسَّاقٗا

و چيزي مى نوشند جز آب جوشان، و چرك و خون دوزخيان نيست

جَزَآءٗ وِفَاقًا

و اين جزاي مناسبي [براي اعمال آنان] است

إِنَّهُمۡ كَانُواْ لَا يَرۡجُونَ حِسَابٗا

زيرا آنان اميد روز حساب را نداشتند

وَكَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا كِذَّابٗا

و آيات ما را به شدت تكذيب مي‌كردند

وَكُلَّ شَيۡءٍ أَحۡصَيۡنَٰهُ كِتَٰبٗا

و ما همه چيز را با نوشتن حفظ مي‌كرديم

فَذُوقُواْ فَلَن نَّزِيدَكُمۡ إِلَّا عَذَابًا

پس [طعم تلخ] عذاب را بچشيد، كه جز عذاب چيز ديگري بر شما نمي‌افزاييم