حمٓ

حا، ميم

تَنزِيلٞ مِّنَ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ

اين [قرآن كتابي است] كه از طرف الله بخشايندة مهربان نازل شده است

كِتَٰبٞ فُصِّلَتۡ ءَايَٰتُهُۥ قُرۡءَانًا عَرَبِيّٗا لِّقَوۡمٖ يَعۡلَمُونَ

كتابي است كه آياتش توضيح داده شده است، قرآني است [به زبان] عربي براي مردمي كه مي‌دانند

بَشِيرٗا وَنَذِيرٗا فَأَعۡرَضَ أَكۡثَرُهُمۡ فَهُمۡ لَا يَسۡمَعُونَ

بشارت آور، و بيم دهنده است، [و با آنهم] بيشتر آنان روي گردان شدند، و [قول حق را] نمي‌شنوند

وَقَالُواْ قُلُوبُنَا فِيٓ أَكِنَّةٖ مِّمَّا تَدۡعُونَآ إِلَيۡهِ وَفِيٓ ءَاذَانِنَا وَقۡرٞ وَمِنۢ بَيۡنِنَا وَبَيۡنِكَ حِجَابٞ فَٱعۡمَلۡ إِنَّنَا عَٰمِلُونَ

و گفتند: دلهاي ما از آنچه ما را به سوي آن مي‌خواني، در غلافهايي است، و در گوشهاي ما سنگيني است، و بين ما و بين تو حجابي است، پس تو [به دين خود] عمل كن، و ما هم [به دين خود] عمل مي‌كنيم

قُلۡ إِنَّمَآ أَنَا۠ بَشَرٞ مِّثۡلُكُمۡ يُوحَىٰٓ إِلَيَّ أَنَّمَآ إِلَٰهُكُمۡ إِلَٰهٞ وَٰحِدٞ فَٱسۡتَقِيمُوٓاْ إِلَيۡهِ وَٱسۡتَغۡفِرُوهُۗ وَوَيۡلٞ لِّلۡمُشۡرِكِينَ

[اي پيامبر!] بگو: جز اين نيست كه من مانند شما بشري مي‌باشم، [و] به من وحي مي‌شود كه پروردگار شما الهى واحد است، پس به سوي او روي آوريد، و از او طلب آمرزش نماييد، و واي بر حال مشركان

ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَهُم بِٱلۡأٓخِرَةِ هُمۡ كَٰفِرُونَ

[آنهايي] كه زكات نمي‌دهند، و آنها به آخرت كافر هستند

إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ لَهُمۡ أَجۡرٌ غَيۡرُ مَمۡنُونٖ

همانا كساني كه ايمان آورده اند، و اعمال نيكي انجام داده اند، براي شان مزد بي پاياني است

۞قُلۡ أَئِنَّكُمۡ لَتَكۡفُرُونَ بِٱلَّذِي خَلَقَ ٱلۡأَرۡضَ فِي يَوۡمَيۡنِ وَتَجۡعَلُونَ لَهُۥٓ أَندَادٗاۚ ذَٰلِكَ رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

[اي پيامبر!] بگو: [اي مشركان!] آيا شما به آن ذاتي كفر مي‌ورزيد كه زمين را در دو روز آفريده نمود، و براي او همتاياني قرار مي‌دهيد؟ او پروردگار جهانيان است

وَجَعَلَ فِيهَا رَوَٰسِيَ مِن فَوۡقِهَا وَبَٰرَكَ فِيهَا وَقَدَّرَ فِيهَآ أَقۡوَٰتَهَا فِيٓ أَرۡبَعَةِ أَيَّامٖ سَوَآءٗ لِّلسَّآئِلِينَ

و او بر روي [زمين] كوه‌هايي قرار داد، و در آنها بركت نهاد، و روزي و قُوْت [ساكنان آنرا] در چهار روز مقدر كرد، كه براي سؤال كنندگان بيان واضح [و آشكاري] است

ثُمَّ ٱسۡتَوَىٰٓ إِلَى ٱلسَّمَآءِ وَهِيَ دُخَانٞ فَقَالَ لَهَا وَلِلۡأَرۡضِ ٱئۡتِيَا طَوۡعًا أَوۡ كَرۡهٗا قَالَتَآ أَتَيۡنَا طَآئِعِينَ

بعد از آن، قصد [آفرينش] آسمان را نمود، در حالي كه آن [آسمان] دودي بود، و سپس براي آن و براي زمين فرمود: خواسته و يا نخواسته بياييد، گفتند: رضايتمندانه آمده ايم

فَقَضَىٰهُنَّ سَبۡعَ سَمَٰوَاتٖ فِي يَوۡمَيۡنِ وَأَوۡحَىٰ فِي كُلِّ سَمَآءٍ أَمۡرَهَاۚ وَزَيَّنَّا ٱلسَّمَآءَ ٱلدُّنۡيَا بِمَصَٰبِيحَ وَحِفۡظٗاۚ ذَٰلِكَ تَقۡدِيرُ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡعَلِيمِ

سپس در دو روز آنها را هفت آسمان ساخت، و وظيفة [مربوط به] هر آسماني را به آن وحي كرد، و آسمان دنيا را به چراغهايي مزين ساختيم، و آنرا حفظ نموديم، اين تدبير، او پيروزمند دانا است

فَإِنۡ أَعۡرَضُواْ فَقُلۡ أَنذَرۡتُكُمۡ صَٰعِقَةٗ مِّثۡلَ صَٰعِقَةِ عَادٖ وَثَمُودَ

[اي پيامبر!] پس اگر [مشركان] اعراض نمودند، بگو: همانا شما را از صاعقة مانند صاعقة عاد و ثمود بر حذر مي‌دارم

إِذۡ جَآءَتۡهُمُ ٱلرُّسُلُ مِنۢ بَيۡنِ أَيۡدِيهِمۡ وَمِنۡ خَلۡفِهِمۡ أَلَّا تَعۡبُدُوٓاْ إِلَّا ٱللَّهَۖ قَالُواْ لَوۡ شَآءَ رَبُّنَا لَأَنزَلَ مَلَـٰٓئِكَةٗ فَإِنَّا بِمَآ أُرۡسِلۡتُم بِهِۦ كَٰفِرُونَ

چون پيامبران از پيش رو و پشت سر نزد آنان آمدند، [براي آنان گفتند:] جز الله [يكتا] ديگري را نپرستيد، گفتند: اگر پروردگار ما مي‌خواست، فرشتگان را نازل مي‌كرد، لذا ما به آنچه كه شما به آن فرستاده شده ايد، كافر مي‌باشيم

فَأَمَّا عَادٞ فَٱسۡتَكۡبَرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّ وَقَالُواْ مَنۡ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةًۖ أَوَلَمۡ يَرَوۡاْ أَنَّ ٱللَّهَ ٱلَّذِي خَلَقَهُمۡ هُوَ أَشَدُّ مِنۡهُمۡ قُوَّةٗۖ وَكَانُواْ بِـَٔايَٰتِنَا يَجۡحَدُونَ

و اما قوم عاد در روي زمين به ناحق تكبر كردند، و گفتند: چه كسي از ما قدرتمندتر است؟ آيا فكر نكردند پروردگارى كه آنها را آفريده كرده است، از آنان قدرتمندتر است؟ و آنان آيات ما را انكار مي‌كردند

فَأَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحٗا صَرۡصَرٗا فِيٓ أَيَّامٖ نَّحِسَاتٖ لِّنُذِيقَهُمۡ عَذَابَ ٱلۡخِزۡيِ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۖ وَلَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَخۡزَىٰۖ وَهُمۡ لَا يُنصَرُونَ

ما در روز هاي شوم، تند باد سرد و سختي را بر آنان فرستاديم، تا عذاب ذلت باري را در زندگي دنيا به آنان بچشانيم، و البته عذاب آخرت، ذلت بارتر است، و آنان نصرت داده نمي‌شوند

وَأَمَّا ثَمُودُ فَهَدَيۡنَٰهُمۡ فَٱسۡتَحَبُّواْ ٱلۡعَمَىٰ عَلَى ٱلۡهُدَىٰ فَأَخَذَتۡهُمۡ صَٰعِقَةُ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡهُونِ بِمَا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ

و اما قوم ثمود، ما آنان را هدايت نموديم[1]، ولي آنان گمراهي را بر هدايت ترجيح دادند، و همان بود كه به سبب آنچه كه مرتكب شده بودند، صاعقة عذاب ذلت باري آنان را فرا گرفت

وَنَجَّيۡنَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَكَانُواْ يَتَّقُونَ

و كساني را كه ايمان آورده بودند، و پرهيزگاري مي‌كردند، نجات داديم

وَيَوۡمَ يُحۡشَرُ أَعۡدَآءُ ٱللَّهِ إِلَى ٱلنَّارِ فَهُمۡ يُوزَعُونَ

و روزي كه دشمنان الله به سوي آتش [جهنم] رانده مي‌شوند، و آنها [تا رسيدن گروه هاي ديگر] بازداشته مي‌شوند

حَتَّىٰٓ إِذَا مَا جَآءُوهَا شَهِدَ عَلَيۡهِمۡ سَمۡعُهُمۡ وَأَبۡصَٰرُهُمۡ وَجُلُودُهُم بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

تا چون [همگي] به دوزخ برسند، گوشها و چشمها و پوستهاي شان به آنچه كه مي‌كردند، بر عليه آنان گواهي مي‌دهند

وَقَالُواْ لِجُلُودِهِمۡ لِمَ شَهِدتُّمۡ عَلَيۡنَاۖ قَالُوٓاْ أَنطَقَنَا ٱللَّهُ ٱلَّذِيٓ أَنطَقَ كُلَّ شَيۡءٖۚ وَهُوَ خَلَقَكُمۡ أَوَّلَ مَرَّةٖ وَإِلَيۡهِ تُرۡجَعُونَ

و آنها به پوستهاي خود مي‌گويند: چرا بر عليه ما شهادت داديد؟ مي‌گويند: آن الهى كه هر چيزي را به نطق كردن در آورد، ما را نيز به نطق كردن درآورد، و او شما را براي بار اول آفريده نمود، و به سوي او بازگردانده مي‌شويد

وَمَا كُنتُمۡ تَسۡتَتِرُونَ أَن يَشۡهَدَ عَلَيۡكُمۡ سَمۡعُكُمۡ وَلَآ أَبۡصَٰرُكُمۡ وَلَا جُلُودُكُمۡ وَلَٰكِن ظَنَنتُمۡ أَنَّ ٱللَّهَ لَا يَعۡلَمُ كَثِيرٗا مِّمَّا تَعۡمَلُونَ

و شما [هنگام ارتكاب گناه] از اينكه مبادا گوشها و چشمها و پوستهاي شما بر عليه شما شهادت دهند، كه گناهانتان پوشيده نگه نمي‌داشتيد، و چنين گمان مي‌كرديد كه الله بسياري از آنچه را كه مي‌كنيد، نمي‌داند

وَذَٰلِكُمۡ ظَنُّكُمُ ٱلَّذِي ظَنَنتُم بِرَبِّكُمۡ أَرۡدَىٰكُمۡ فَأَصۡبَحۡتُم مِّنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ

اين بود گمان بدي كه در بارة پروردگار خود داشتيد، [وهمان بود كه] شما را به هلاكت رسانيد

فَإِن يَصۡبِرُواْ فَٱلنَّارُ مَثۡوٗى لَّهُمۡۖ وَإِن يَسۡتَعۡتِبُواْ فَمَا هُم مِّنَ ٱلۡمُعۡتَبِينَ

پس اگر صبر كنند، آتش جهنم جايگاه شان است، و اگر طلب عفو نمايند، اين طلب شان پذيرفته نمي‌شود

۞وَقَيَّضۡنَا لَهُمۡ قُرَنَآءَ فَزَيَّنُواْ لَهُم مَّا بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَمَا خَلۡفَهُمۡ وَحَقَّ عَلَيۡهِمُ ٱلۡقَوۡلُ فِيٓ أُمَمٖ قَدۡ خَلَتۡ مِن قَبۡلِهِم مِّنَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِۖ إِنَّهُمۡ كَانُواْ خَٰسِرِينَ

و ما براي آنان همنشيناني [از شياطين] قرار داديم كه [اعمال] پيش روي شان را، [كه اعمال دنيا باشد]، و [اعمال] پشت سر شان را [كه اعمال آخرت باشد] براي شان آراسته جلوه دادند، و فرمان عذاب [الله] در بارة آنان، همانند كساني كه از انس و جن پيش از اينان بودند، ثابت گرديد، زيرا به يقين آنها زيانكار بودند

وَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَا تَسۡمَعُواْ لِهَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانِ وَٱلۡغَوۡاْ فِيهِ لَعَلَّكُمۡ تَغۡلِبُونَ

و كساني كه كافر شدند گفتند: به اين قرآن گوش فرا ندهيد، و [در هنگام تلاوت آن] ياوه سرايي كنيد، تا شايد غالب شويد

فَلَنُذِيقَنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ عَذَابٗا شَدِيدٗا وَلَنَجۡزِيَنَّهُمۡ أَسۡوَأَ ٱلَّذِي كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

پس به يقين ما به كساني كه كافر شدند، عذاب سختي مي‌چشانيم، و آنان را به بدترين آنچه كه مرتكب مي‌شدند، جزاء مي‌دهيم

ذَٰلِكَ جَزَآءُ أَعۡدَآءِ ٱللَّهِ ٱلنَّارُۖ لَهُمۡ فِيهَا دَارُ ٱلۡخُلۡدِ جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ بِـَٔايَٰتِنَا يَجۡحَدُونَ

اين آتش [دوزخ]، جزاي دشمنان الله است، بود و باش هميشگي آنان در آن [آتش] است، و [اين] به سزاي آن است كه آيات ما را انكار مي‌كردند

وَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ رَبَّنَآ أَرِنَا ٱلَّذَيۡنِ أَضَلَّانَا مِنَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِ نَجۡعَلۡهُمَا تَحۡتَ أَقۡدَامِنَا لِيَكُونَا مِنَ ٱلۡأَسۡفَلِينَ

و كساني كه كافر شدند، مي‌گويند: پروردگارا! آن جن و انسي كه ما را گمراه كرده بودند، براي ما نشان بده، تا آنان را زير پاي خود قرار دهيم، تا از پست ترين [مردمان] باشند

إِنَّ ٱلَّذِينَ قَالُواْ رَبُّنَا ٱللَّهُ ثُمَّ ٱسۡتَقَٰمُواْ تَتَنَزَّلُ عَلَيۡهِمُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ أَلَّا تَخَافُواْ وَلَا تَحۡزَنُواْ وَأَبۡشِرُواْ بِٱلۡجَنَّةِ ٱلَّتِي كُنتُمۡ تُوعَدُونَ

همانا كساني كه گفتند: پروردگار ما، الله است، و بعد از آن استقامت نمودند، فرشتگان بر آنان نازل مي‌شوند، و [براي شان مي‌گويند] نترسيد، و اندوهگين نباشيد، و شما را به بهشتي كه به آن و عده داده مي‌شديد، بشارت باد