وَمِمَّنۡ خَلَقۡنَآ أُمَّةٞ يَهۡدُونَ بِٱلۡحَقِّ وَبِهِۦ يَعۡدِلُونَ

و از كساني كه آفرينش كرديم، گروهي هستند كه به سوي حق رهنمايي مي‌كنند، و به آن [حكم و] عدالت مي‌كنند

وَٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا سَنَسۡتَدۡرِجُهُم مِّنۡ حَيۡثُ لَا يَعۡلَمُونَ

و كساني كه آيات ما را تكذيب كردند، آنها را به تدريج از جايی كه نمي‌دانند گرفتار شان خواهيم كرد

وَأُمۡلِي لَهُمۡۚ إِنَّ كَيۡدِي مَتِينٌ

و به آنها مهلت مي‌دهم؛ زيرا تدبير من محكم است

أَوَلَمۡ يَتَفَكَّرُواْۗ مَا بِصَاحِبِهِم مِّن جِنَّةٍۚ إِنۡ هُوَ إِلَّا نَذِيرٞ مُّبِينٌ

آيا فكر نكردند كه در همنشين شان [با پيامبر ] آثاري از ديوانگي نيست، او جز بيم دهندة آشكاري است

أَوَلَمۡ يَنظُرُواْ فِي مَلَكُوتِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا خَلَقَ ٱللَّهُ مِن شَيۡءٖ وَأَنۡ عَسَىٰٓ أَن يَكُونَ قَدِ ٱقۡتَرَبَ أَجَلُهُمۡۖ فَبِأَيِّ حَدِيثِۭ بَعۡدَهُۥ يُؤۡمِنُونَ

آيا در ملكوت آسمانها و زمين و آنچه الله آفريده است نظر نكرده ‌اند، و [آيا فكر نمي‌كنند كه] شايد وقت مرگ شان نزديك شده باشد، پس بعد از [قرآن كريم] به كدام سخن ايمان مي‌آورند

مَن يُضۡلِلِ ٱللَّهُ فَلَا هَادِيَ لَهُۥۚ وَيَذَرُهُمۡ فِي طُغۡيَٰنِهِمۡ يَعۡمَهُونَ

كسي را كه الله گمراه كند، براي او هيچ هدايت كنندة نيست، و آنان را در طغيان شان رها مي‌كند، تا سرگردان بمانند

يَسۡـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرۡسَىٰهَاۖ قُلۡ إِنَّمَا عِلۡمُهَا عِندَ رَبِّيۖ لَا يُجَلِّيهَا لِوَقۡتِهَآ إِلَّا هُوَۚ ثَقُلَتۡ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ لَا تَأۡتِيكُمۡ إِلَّا بَغۡتَةٗۗ يَسۡـَٔلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنۡهَاۖ قُلۡ إِنَّمَا عِلۡمُهَا عِندَ ٱللَّهِ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَ ٱلنَّاسِ لَا يَعۡلَمُونَ

[اي پيامبر!] از تو در بارة قيامت مي‌پرسند كه آمدن آن چه وقت است، بگو: جز اين نييست كه علم آن [تنها] در نزد پروردگار من است، جز او هيچ كسي وقت آن را [نمي‌داند، و] آشكارا نمي‌سازد، بر آسمانها و زمين سنگيني مي‌كند، جز به طور ناگهاني به شما نمي‌رسد، از تو چنان مي‌پرسند كه گويا تو از آمدن آن خبر داري، بگو علم آن در نزد الله است، ولي اكثر مردم نمي‌دانند

قُل لَّآ أَمۡلِكُ لِنَفۡسِي نَفۡعٗا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَآءَ ٱللَّهُۚ وَلَوۡ كُنتُ أَعۡلَمُ ٱلۡغَيۡبَ لَٱسۡتَكۡثَرۡتُ مِنَ ٱلۡخَيۡرِ وَمَا مَسَّنِيَ ٱلسُّوٓءُۚ إِنۡ أَنَا۠ إِلَّا نَذِيرٞ وَبَشِيرٞ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ

[اي پيامبر!] بگو! من مالك سود و زيان خود نيستم، مگر آنچه را كه الله بخواهد، و اگر غيب را مي‌دانستم، هرآينه خير زيادي براي خود فراهم مي‌كردم، و هيچ زياني به من نمي‌رسيد، من جز هشدار دهنده، و بشارت دهنده براي كساني كه ايمان مي‌آورند نمي‌باشم

۞هُوَ ٱلَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفۡسٖ وَٰحِدَةٖ وَجَعَلَ مِنۡهَا زَوۡجَهَا لِيَسۡكُنَ إِلَيۡهَاۖ فَلَمَّا تَغَشَّىٰهَا حَمَلَتۡ حَمۡلًا خَفِيفٗا فَمَرَّتۡ بِهِۦۖ فَلَمَّآ أَثۡقَلَت دَّعَوَا ٱللَّهَ رَبَّهُمَا لَئِنۡ ءَاتَيۡتَنَا صَٰلِحٗا لَّنَكُونَنَّ مِنَ ٱلشَّـٰكِرِينَ

او آن ذاتي است كه شما را از يك تن واحد آفريد، و همسرش را از خودش پديد آورد تا با او آرام گيرد، و چون آن [مرد با همسرش] آميزش كرد، به حمل سبكي باردار شد، و با آن [حمل سبك] چند وقتي گذرانيد، و چون سنگين بار شد، آن [زن و شوهر] به پروردگار خويش دعاء كردند كه اگر فرزند شايستة به ما عطاء فرمايي، هرآيينه از شكرگزاران خواهيم بود

فَلَمَّآ ءَاتَىٰهُمَا صَٰلِحٗا جَعَلَا لَهُۥ شُرَكَآءَ فِيمَآ ءَاتَىٰهُمَاۚ فَتَعَٰلَى ٱللَّهُ عَمَّا يُشۡرِكُونَ

و چون براي آنها فرزند شايستة داد، در آنچه براي شان داده بود، براي او شريكاني قرار دادند، و الله از آنچه كه به او شريك قرار مي‌دهند، برتر است

أَيُشۡرِكُونَ مَا لَا يَخۡلُقُ شَيۡـٔٗا وَهُمۡ يُخۡلَقُونَ

آيا چيزهايی را به الله شريك قرار مي‌دهند كه چيزي را آفرينش نمي‌كنند، و خود شان آفرينش مي‌شوند

وَلَا يَسۡتَطِيعُونَ لَهُمۡ نَصۡرٗا وَلَآ أَنفُسَهُمۡ يَنصُرُونَ

و نه مي‌توانند به آنان ياري برسانند، و نه به خود ياري داده مي‌توانند

وَإِن تَدۡعُوهُمۡ إِلَى ٱلۡهُدَىٰ لَا يَتَّبِعُوكُمۡۚ سَوَآءٌ عَلَيۡكُمۡ أَدَعَوۡتُمُوهُمۡ أَمۡ أَنتُمۡ صَٰمِتُونَ

و اگر آنها را به راه راست بخوانيد، از شما پيروي نمي‌كنند، براي شما يكسان است كه آنها را صدا بزنيد و يا خاموش باشيد

إِنَّ ٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ عِبَادٌ أَمۡثَالُكُمۡۖ فَٱدۡعُوهُمۡ فَلۡيَسۡتَجِيبُواْ لَكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

همانا كساني كه به جاي الله به نزد آنان دعا مي‌كنيد، بندگاني همچون شما هستند، اگر راست مي‌گوييد آنها را بخوانيد و تا براي شما جواب بدهند

أَلَهُمۡ أَرۡجُلٞ يَمۡشُونَ بِهَآۖ أَمۡ لَهُمۡ أَيۡدٖ يَبۡطِشُونَ بِهَآۖ أَمۡ لَهُمۡ أَعۡيُنٞ يُبۡصِرُونَ بِهَآۖ أَمۡ لَهُمۡ ءَاذَانٞ يَسۡمَعُونَ بِهَاۗ قُلِ ٱدۡعُواْ شُرَكَآءَكُمۡ ثُمَّ كِيدُونِ فَلَا تُنظِرُونِ

آيا براي آنان پاهايي است كه با آنها راه بروند، يا براي آنان دست‌هايي است كه با آنها چيزي را بگيرند، يا براي آنان چشم‌هايي است كه با آنها ببينند، يا براي آنان گوش‌هايي است كه با آنها بشنوند؟ [اي پيامبر! به آنها] بگو! شريكان خود را بخوانيد، بعد از آن بر عليه من هر حيلة را كه مي‌خواهيد به كار ببريد، و مرا مهلت ندهيد

إِنَّ وَلِـِّۧيَ ٱللَّهُ ٱلَّذِي نَزَّلَ ٱلۡكِتَٰبَۖ وَهُوَ يَتَوَلَّى ٱلصَّـٰلِحِينَ

[بگو]: همانا كارساز من پروردگارى است كه اين كتاب [قرآن كريم] را نازل كرد، و او كارساز شايستگان است

وَٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِهِۦ لَا يَسۡتَطِيعُونَ نَصۡرَكُمۡ وَلَآ أَنفُسَهُمۡ يَنصُرُونَ

و آنهايي را كه به جاي الله پرستش مي‌كنيد، نه مي‌توانند شما را ياري دهند، و نه خود را ياري داده مي‌توانند

وَإِن تَدۡعُوهُمۡ إِلَى ٱلۡهُدَىٰ لَا يَسۡمَعُواْۖ وَتَرَىٰهُمۡ يَنظُرُونَ إِلَيۡكَ وَهُمۡ لَا يُبۡصِرُونَ

و اگر آنها را به سوي هدايت بخواني، [دعوت تو را] نمي‌شنوند، و آنها را مي‌بيني كه به طرف تو مي‌نگرند، در حالي كه [در حقيقت] نمي‌بينند

خُذِ ٱلۡعَفۡوَ وَأۡمُرۡ بِٱلۡعُرۡفِ وَأَعۡرِضۡ عَنِ ٱلۡجَٰهِلِينَ

[اي پيامبر!] گذشت را پيشه كن، و به كار نيك فرمان بده، و از جاهلان روي بگردان

وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ نَزۡغٞ فَٱسۡتَعِذۡ بِٱللَّهِۚ إِنَّهُۥ سَمِيعٌ عَلِيمٌ

و اگر از شيطان به تو وسوسة رسيد، به الله پناه ببر؛ زيرا او شنواي دانا است

إِنَّ ٱلَّذِينَ ٱتَّقَوۡاْ إِذَا مَسَّهُمۡ طَـٰٓئِفٞ مِّنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ تَذَكَّرُواْ فَإِذَا هُم مُّبۡصِرُونَ

همانا كساني كه پرهيزگاري مي‌كنند، چون مورد وسوسة شيطان قرار گيرند، [الله را] به ياد مي‌آورند، و در اين وقت بصيرت مي‌يابند

وَإِخۡوَٰنُهُمۡ يَمُدُّونَهُمۡ فِي ٱلۡغَيِّ ثُمَّ لَا يُقۡصِرُونَ

و برادران شان آنان را به گمراهي مي‌كشانند[1]، و كوتاهي نمي‌كنند

وَإِذَا لَمۡ تَأۡتِهِم بِـَٔايَةٖ قَالُواْ لَوۡلَا ٱجۡتَبَيۡتَهَاۚ قُلۡ إِنَّمَآ أَتَّبِعُ مَا يُوحَىٰٓ إِلَيَّ مِن رَّبِّيۚ هَٰذَا بَصَآئِرُ مِن رَّبِّكُمۡ وَهُدٗى وَرَحۡمَةٞ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ

و هرگاه معجزة براي شان نياوري مي‌گويند: چرا [آن معجزه را] از خود برنگزيدي؟ [اى پيامبر!] بگو! تنها چيزي را پيروي مي‌كنم كه از طرف پروردگارم به من وحي مي‌شود، اين [قرآن كريم] بينشهايی از سوي پروردگار تان است، و براي مردمي كه ايمان مي‌آورند، هدايت و رحمتي مي‌باشد

وَإِذَا قُرِئَ ٱلۡقُرۡءَانُ فَٱسۡتَمِعُواْ لَهُۥ وَأَنصِتُواْ لَعَلَّكُمۡ تُرۡحَمُونَ

و چون قرآن خوانده شود، به آن گوش فرا دهيد، و خاموش باشيد، تا باشد كه مورد رحمت قرار گيريد

وَٱذۡكُر رَّبَّكَ فِي نَفۡسِكَ تَضَرُّعٗا وَخِيفَةٗ وَدُونَ ٱلۡجَهۡرِ مِنَ ٱلۡقَوۡلِ بِٱلۡغُدُوِّ وَٱلۡأٓصَالِ وَلَا تَكُن مِّنَ ٱلۡغَٰفِلِينَ

و پروردگارت را در دل خويش به زاري و خوف، و نه به صداي بلند، در صبح و شام ياد كن، و از غافلان مباش

إِنَّ ٱلَّذِينَ عِندَ رَبِّكَ لَا يَسۡتَكۡبِرُونَ عَنۡ عِبَادَتِهِۦ وَيُسَبِّحُونَهُۥ وَلَهُۥ يَسۡجُدُونَۤ۩

همانا كساني كه نزد پروردگار تو مي‌باشند، از عبادتش سر باز نمي‌زنند، او را تسبيح مي‌گويند، و برايش سجده مي‌كنند