وَإِذۡ قُلۡتُمۡ يَٰمُوسَىٰ لَن نَّصۡبِرَ عَلَىٰ طَعَامٖ وَٰحِدٖ فَٱدۡعُ لَنَا رَبَّكَ يُخۡرِجۡ لَنَا مِمَّا تُنۢبِتُ ٱلۡأَرۡضُ مِنۢ بَقۡلِهَا وَقِثَّآئِهَا وَفُومِهَا وَعَدَسِهَا وَبَصَلِهَاۖ قَالَ أَتَسۡتَبۡدِلُونَ ٱلَّذِي هُوَ أَدۡنَىٰ بِٱلَّذِي هُوَ خَيۡرٌۚ ٱهۡبِطُواْ مِصۡرٗا فَإِنَّ لَكُم مَّا سَأَلۡتُمۡۗ وَضُرِبَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلذِّلَّةُ وَٱلۡمَسۡكَنَةُ وَبَآءُو بِغَضَبٖ مِّنَ ٱللَّهِۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ كَانُواْ يَكۡفُرُونَ بِـَٔايَٰتِ ٱللَّهِ وَيَقۡتُلُونَ ٱلنَّبِيِّـۧنَ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّۚ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَواْ وَّكَانُواْ يَعۡتَدُونَ

و [اي بني اسرائيل!] آن زماني را به ياد آوريد كه گفتيد: اي موسي، ما هرگز بر يك طعام [من و سلوي] صبر نمي‌كنيم، پس از پروردگارت بخواه تا از آنچه كه از زمين مي‌رويد، از سبزي آن، و خيار آن، و سير [يا گندم] آن، و عدس آن، و پياز آن براي ما بروياند [موسي] گفت آيا چيز خرابتر را [كه سير و پياز باشد] به چيز خوبتر [كه من و سلوي باشد] عوض مي‌كنيد، به شهري برويد كه آنچه خواسته‌ ايد، در آنجا وجود دارد [نه در اين دشت و صحرا]، و مهر ذلت و بيچارگي بر آنها زده شد، و به غضب الله گرفتار شدند، زيرا [اين قوم ناسپاس] به آيات الله كفر مي‌ورزيدند، و پيامبران را به ناحق مي‌كشتند، اين به خاطر آن بود كه نافرماني نموده، و تجاوز مي‌كردند

إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَٱلَّذِينَ هَادُواْ وَٱلنَّصَٰرَىٰ وَٱلصَّـٰبِـِٔينَ مَنۡ ءَامَنَ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِ وَعَمِلَ صَٰلِحٗا فَلَهُمۡ أَجۡرُهُمۡ عِندَ رَبِّهِمۡ وَلَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ

به يقين كساني كه ايمان آورده اند، و كساني كه يهودي شدند، و نصاري، و صابئان، كساني كه به الله و روز قيامت ايمان آورده و اعمال نيكي انجام داده باشند، مزد آنان در نزد پروردگار شان است، و ترسي بر آنان نيست، و اندوهگين نمي‌شوند

وَإِذۡ أَخَذۡنَا مِيثَٰقَكُمۡ وَرَفَعۡنَا فَوۡقَكُمُ ٱلطُّورَ خُذُواْ مَآ ءَاتَيۡنَٰكُم بِقُوَّةٖ وَٱذۡكُرُواْ مَا فِيهِ لَعَلَّكُمۡ تَتَّقُونَ

[اي بني اسرائيل!] آن زماني را به ياد آوريد كه از شما پيمان گرفتيم، و كوه طور را بالاي شما بر افراشتيم، [و گفتيم] آنچه را كه براي شما داده ايم [تورات] به جديت بگيريد، و آنچه را كه در آن وجود دارد، به خاطر بسپاريد [و به آن عمل نماييد]، تا آنكه پرهيزگار شويد

ثُمَّ تَوَلَّيۡتُم مِّنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَۖ فَلَوۡلَا فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ وَرَحۡمَتُهُۥ لَكُنتُم مِّنَ ٱلۡخَٰسِرِينَ

[ولي] شما بعد از اين، روگردان شديد، و اگر فضل و رحمت الله بر شما نمي‌بود، هرآينه از زيانكاران مي‌بوديد

وَلَقَدۡ عَلِمۡتُمُ ٱلَّذِينَ ٱعۡتَدَوۡاْ مِنكُمۡ فِي ٱلسَّبۡتِ فَقُلۡنَا لَهُمۡ كُونُواْ قِرَدَةً خَٰسِـِٔينَ

و به تحقيق كساني را كه از شما در روز شنبه تجاوز كردند، شناختيد، و به آنان گفتيم: بوزينگان رانده شدة باشيد

فَجَعَلۡنَٰهَا نَكَٰلٗا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيۡهَا وَمَا خَلۡفَهَا وَمَوۡعِظَةٗ لِّلۡمُتَّقِينَ

و آن را براي مردم آن زمان، و آيندگان درس عبرتي، و براي پرهيزگاران پند و اندرزي قرار داديم

وَإِذۡ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوۡمِهِۦٓ إِنَّ ٱللَّهَ يَأۡمُرُكُمۡ أَن تَذۡبَحُواْ بَقَرَةٗۖ قَالُوٓاْ أَتَتَّخِذُنَا هُزُوٗاۖ قَالَ أَعُوذُ بِٱللَّهِ أَنۡ أَكُونَ مِنَ ٱلۡجَٰهِلِينَ

آن زماني را به ياد آوريد كه موسي به قوم خود گفت: پروردگار به شما امر مي‌كند كه [جهت شناختن قاتل] گاوي را ذبح كنيد، قوم او گفتند: آيا ما را مسخره مي‌كني؟ [موسي] گفت: از اينكه از جاهلان باشم، به الله پناه مي‌برم

قَالُواْ ٱدۡعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّن لَّنَا مَا هِيَۚ قَالَ إِنَّهُۥ يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٞ لَّا فَارِضٞ وَلَا بِكۡرٌ عَوَانُۢ بَيۡنَ ذَٰلِكَۖ فَٱفۡعَلُواْ مَا تُؤۡمَرُونَ

آنان گفتند: از پروردگارت بخواه كه [صفت و نشاني] آن گاو را براي ما بيان كند، [موسي] گفت: [الله متعال] مي‌فرمايد كه: آن گاو، ماده گاوي است كه نه پير است و نه جوان، بلكه حالتي دارد ميان اين دو [سِن]، اكنون آنچه كه به آن امر شده‌ ايد انجام دهيد

قَالُواْ ٱدۡعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّن لَّنَا مَا لَوۡنُهَاۚ قَالَ إِنَّهُۥ يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٞ صَفۡرَآءُ فَاقِعٞ لَّوۡنُهَا تَسُرُّ ٱلنَّـٰظِرِينَ

گفتند از پروردگار خود بخواه كه رنگ گاو را براي ما بيان نمايد، [موسي] گفت: او [پروردگار] مي‌فرمايد: اين گاو زرد پُر رنگي است، كه رنگ آن بينندگان را خوش مي‌سازد

قَالُواْ ٱدۡعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّن لَّنَا مَا هِيَ إِنَّ ٱلۡبَقَرَ تَشَٰبَهَ عَلَيۡنَا وَإِنَّآ إِن شَآءَ ٱللَّهُ لَمُهۡتَدُونَ

گفتند: از پروردگارت بخواه تا چگونگي گاو را براي ما بيان دارد؛ زيرا گاو بر ما مشتبه شده است، و ما إن شاء الله هدايت مي‌شويم

قَالَ إِنَّهُۥ يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٞ لَّا ذَلُولٞ تُثِيرُ ٱلۡأَرۡضَ وَلَا تَسۡقِي ٱلۡحَرۡثَ مُسَلَّمَةٞ لَّا شِيَةَ فِيهَاۚ قَالُواْ ٱلۡـَٰٔنَ جِئۡتَ بِٱلۡحَقِّۚ فَذَبَحُوهَا وَمَا كَادُواْ يَفۡعَلُونَ

[موسي] گفت: او مي‌فرمايد: آن گاوي است كه هنوز به كار گرفته نشده است، و رام نگرديده است، تا بتواند زمين را شيار كند، ونه هم زراعت را آبياري مي‌كند، از هر عيبي پاك بوده و هيچ لكة در آن نيست، گفتند: اينك حقيقت را بيان نمودي، و همان بود كه آن گاو را ذبح كردند، هرچند چيزي نمانده بود كه آن كار را انجام ندهند

وَإِذۡ قَتَلۡتُمۡ نَفۡسٗا فَٱدَّـٰرَٰٔتُمۡ فِيهَاۖ وَٱللَّهُ مُخۡرِجٞ مَّا كُنتُمۡ تَكۡتُمُونَ

و [اي بني اسرائيل!] زماني را به ياد آوريد كه كسي را كشتيد، و در بارة وي به نزاع برخاستيد، و الله آشكار كنندة چيزي است كه آن را پنهان مي‌كرديد

فَقُلۡنَا ٱضۡرِبُوهُ بِبَعۡضِهَاۚ كَذَٰلِكَ يُحۡيِ ٱللَّهُ ٱلۡمَوۡتَىٰ وَيُرِيكُمۡ ءَايَٰتِهِۦ لَعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ

آنگاه گفتيم قسمتي از گاو را به بدن آن [مقتول] بزنيد، الله تعالى به همين گونه مردگان را زنده مي‌كند، و دلائل [قدرت] خود را براي شما نشان مي‌دهد، تا باشد كه انديشه كنيد

ثُمَّ قَسَتۡ قُلُوبُكُم مِّنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ فَهِيَ كَٱلۡحِجَارَةِ أَوۡ أَشَدُّ قَسۡوَةٗۚ وَإِنَّ مِنَ ٱلۡحِجَارَةِ لَمَا يَتَفَجَّرُ مِنۡهُ ٱلۡأَنۡهَٰرُۚ وَإِنَّ مِنۡهَا لَمَا يَشَّقَّقُ فَيَخۡرُجُ مِنۡهُ ٱلۡمَآءُۚ وَإِنَّ مِنۡهَا لَمَا يَهۡبِطُ مِنۡ خَشۡيَةِ ٱللَّهِۗ وَمَا ٱللَّهُ بِغَٰفِلٍ عَمَّا تَعۡمَلُونَ

بعد از اين واقعه، دلهاي شما مانند سنگ سخت شد، بلكه سخت تر [از سنگ]، زيرا از بعضي سنگها جويها جاري مي‌شود، و بعضي از سنگها مي‌شكافد، واز آن آب بيرون مي‌شود، و بعضي از سنگها از ترس الله فرو مي‌ريزد، و الله متعال از آنچه مي‌كنيد غافل نيست

۞أَفَتَطۡمَعُونَ أَن يُؤۡمِنُواْ لَكُمۡ وَقَدۡ كَانَ فَرِيقٞ مِّنۡهُمۡ يَسۡمَعُونَ كَلَٰمَ ٱللَّهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُۥ مِنۢ بَعۡدِ مَا عَقَلُوهُ وَهُمۡ يَعۡلَمُونَ

[اي مسلمانان!] آيا طمع داريد كه [مردم يهود] سخنان شما را تصديق نموده و [به دين شما ايمان بياورند]، در حالي كه گروهي از آنان سخن الله را مي‌شنيدند، و بعد از فهميدن كامل آن، در حالي كه علم داشتند، آن را تحريف مي‌كردند

وَإِذَا لَقُواْ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ قَالُوٓاْ ءَامَنَّا وَإِذَا خَلَا بَعۡضُهُمۡ إِلَىٰ بَعۡضٖ قَالُوٓاْ أَتُحَدِّثُونَهُم بِمَا فَتَحَ ٱللَّهُ عَلَيۡكُمۡ لِيُحَآجُّوكُم بِهِۦ عِندَ رَبِّكُمۡۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ

و چون باكساني كه ايمان آورده اند، روبرو مي‌شدند، مي‌گفتند: ايمان آورده ‌ايم، و لي وقتي كه با يكديگر خود به خلوت مي‌نشستند، مي‌گفتند: آيا آنچه را الله براي شما بيان كرده است، براي آنان بازگو مي‌كنيد، تا [در قيامت] در پيشگاه پروردگار تان به آن سخنان بر شما اتمام حجت كنند، مگر نمي‌انديشيد

أَوَلَا يَعۡلَمُونَ أَنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعۡلِنُونَ

آيا [اين مردم يهود] نمي‌دانند كه الله آنچه را كه پنهان نموده و آنچه را كه آشكارا مي‌كنند، مي‌داند

وَمِنۡهُمۡ أُمِّيُّونَ لَا يَعۡلَمُونَ ٱلۡكِتَٰبَ إِلَّآ أَمَانِيَّ وَإِنۡ هُمۡ إِلَّا يَظُنُّونَ

و بعضي از ايشان [يهود] بيسواداني هستند كه كتاب [الله] را [تورات] جز آرزوها و خيالات چيز ديگري نمي‌دانند، و جز اين نيست كه آنها گمان مي‌برند

فَوَيۡلٞ لِّلَّذِينَ يَكۡتُبُونَ ٱلۡكِتَٰبَ بِأَيۡدِيهِمۡ ثُمَّ يَقُولُونَ هَٰذَا مِنۡ عِندِ ٱللَّهِ لِيَشۡتَرُواْ بِهِۦ ثَمَنٗا قَلِيلٗاۖ فَوَيۡلٞ لَّهُم مِّمَّا كَتَبَتۡ أَيۡدِيهِمۡ وَوَيۡلٞ لَّهُم مِّمَّا يَكۡسِبُونَ

پس واي بر حال كساني كه كتاب را با دست خود مي‌نويسند، و سپس مي‌گويند: اين [كتاب] از نزد الله است، تا آن را به قيمت ناچيزي بفروشند، پس واي بر آنها از آنچه كه دستهاي شان نوشته، و واي بر آنها از آنچه كه [به اين طريق] به دست مي‌آورند

وَقَالُواْ لَن تَمَسَّنَا ٱلنَّارُ إِلَّآ أَيَّامٗا مَّعۡدُودَةٗۚ قُلۡ أَتَّخَذۡتُمۡ عِندَ ٱللَّهِ عَهۡدٗا فَلَن يُخۡلِفَ ٱللَّهُ عَهۡدَهُۥٓۖ أَمۡ تَقُولُونَ عَلَى ٱللَّهِ مَا لَا تَعۡلَمُونَ

و [يهوديان] گفتند كه هرگز [در قيامت] آتش [دوزخ] جز چند روز معدودي به ما نمي‌رسد، بگو! آيا از طرف الله پيماني گرفته ايد؟ كه [اگر چنين باشد] الله هرگز از پيمانش عدول نمي‌كند، و يا چيزي را به الله نسبت مي‌دهيد كه نمي‌دانيد

بَلَىٰۚ مَن كَسَبَ سَيِّئَةٗ وَأَحَٰطَتۡ بِهِۦ خَطِيٓـَٔتُهُۥ فَأُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ

آري، هركس كه مرتكب گناه شود، و گناهانش [سراسر وجودش] را احاطه نمايند، چنين كساني از اهل دوزخ بوده، [و] جاودانه در آن مي‌مانند

وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ أُوْلَـٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِۖ هُمۡ فِيهَا خَٰلِدُونَ

و كساني كه ايمان آورده و كارهاي نيكي انجام داده اند، آنان اهل بهشت بوده، و جاودانه در آن مي‌مانند

وَإِذۡ أَخَذۡنَا مِيثَٰقَ بَنِيٓ إِسۡرَـٰٓءِيلَ لَا تَعۡبُدُونَ إِلَّا ٱللَّهَ وَبِٱلۡوَٰلِدَيۡنِ إِحۡسَانٗا وَذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡيَتَٰمَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينِ وَقُولُواْ لِلنَّاسِ حُسۡنٗا وَأَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتُواْ ٱلزَّكَوٰةَ ثُمَّ تَوَلَّيۡتُمۡ إِلَّا قَلِيلٗا مِّنكُمۡ وَأَنتُم مُّعۡرِضُونَ

و به ياد آوريد آن زماني را كه از بني اسرائيل پيمان گرفتيم، كه جز الله يگانه كسى ديگري را نپرستيد، و به پدر و مادر، و نزديكان و يتيمان و بينوايان احسان كنيد، و با مردم به زبان خوش سخن بگوييد، و نماز را برپا داشته و زكات را اداء نماييد، بعد از اين [عهد و پيمان] جز عدة كمي از شما، [ديگران] سرپيچي كرديد، و [از عمل كردن به اين سفارشات الهي] روي گردان شديد

وَإِذۡ أَخَذۡنَا مِيثَٰقَكُمۡ لَا تَسۡفِكُونَ دِمَآءَكُمۡ وَلَا تُخۡرِجُونَ أَنفُسَكُم مِّن دِيَٰرِكُمۡ ثُمَّ أَقۡرَرۡتُمۡ وَأَنتُمۡ تَشۡهَدُونَ

و [اي بني اسرائيل!] زماني را به ياد آوريد كه از شما پيمان گرفتيم كه خون يكديگر را نريزيد، و همدیگر را از خانه و كاشانة خود بيرون نرانيد، شما پذيرفتيد، [و هم اكنون] به آن [پيمان] گواهي مي‌دهيد

ثُمَّ أَنتُمۡ هَـٰٓؤُلَآءِ تَقۡتُلُونَ أَنفُسَكُمۡ وَتُخۡرِجُونَ فَرِيقٗا مِّنكُم مِّن دِيَٰرِهِمۡ تَظَٰهَرُونَ عَلَيۡهِم بِٱلۡإِثۡمِ وَٱلۡعُدۡوَٰنِ وَإِن يَأۡتُوكُمۡ أُسَٰرَىٰ تُفَٰدُوهُمۡ وَهُوَ مُحَرَّمٌ عَلَيۡكُمۡ إِخۡرَاجُهُمۡۚ أَفَتُؤۡمِنُونَ بِبَعۡضِ ٱلۡكِتَٰبِ وَتَكۡفُرُونَ بِبَعۡضٖۚ فَمَا جَزَآءُ مَن يَفۡعَلُ ذَٰلِكَ مِنكُمۡ إِلَّا خِزۡيٞ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۖ وَيَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ يُرَدُّونَ إِلَىٰٓ أَشَدِّ ٱلۡعَذَابِۗ وَمَا ٱللَّهُ بِغَٰفِلٍ عَمَّا تَعۡمَلُونَ

بعد از آن اين شما هستيد كه يكديگر را مي‌كشيد، و گروهي را از خانه و كاشانة شان آواره مي‌كنيد، و عليه آنها به گناه و تجاوز از يكديگر پشتيباني مي‌كنيد، اگر اسيراني نزد تان بيايند، با دادن فديه آنان را آزاد مي‌كنيد، و حال آنكه بيرون كردن آنها [از خانه و ديار شان] بر شما حرام است، آيا به بعضي از [احكام] كتاب [آزاد كرن اسيران] ايمان مي‌آوريد، و به بعض ديگر آن [نهي از كشتن و آواره‌كردن آنها] كفر مي‌ورزيد، پس جزاي كسي كه از شما چنين كند، جز خفت و رسوايي در اين دنيا چيز ديگري نيست، و در روز قيامت به سخت‌ترين عذابي [آتش جهنم] برگردانيده مي‌شوند، و الله از آنچه مي‌كنيد، غافل نيست

أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ ٱشۡتَرَوُاْ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا بِٱلۡأٓخِرَةِۖ فَلَا يُخَفَّفُ عَنۡهُمُ ٱلۡعَذَابُ وَلَا هُمۡ يُنصَرُونَ

اينها كساني هستند كه زندگاني دنيا را به بهاي آخرت خريده اند، پس عذاب از آنها تخفيف داده نمي‌شود، و نه هم ياري داده مي‌شوند

وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَى ٱلۡكِتَٰبَ وَقَفَّيۡنَا مِنۢ بَعۡدِهِۦ بِٱلرُّسُلِۖ وَءَاتَيۡنَا عِيسَى ٱبۡنَ مَرۡيَمَ ٱلۡبَيِّنَٰتِ وَأَيَّدۡنَٰهُ بِرُوحِ ٱلۡقُدُسِۗ أَفَكُلَّمَا جَآءَكُمۡ رَسُولُۢ بِمَا لَا تَهۡوَىٰٓ أَنفُسُكُمُ ٱسۡتَكۡبَرۡتُمۡ فَفَرِيقٗا كَذَّبۡتُمۡ وَفَرِيقٗا تَقۡتُلُونَ

و ما به موسي كتاب را [تورات] داديم، و بعد از وي پيامبراني را فرستاديم، و به عيسي پسر مريم، معجزات روشني داديم، و او را به وسيلة روح القدس [جبرئيل] تأييد نموديم، مگر اين طور نبود كه هرگاه پيامبري بر خلاف ميل نفساني شما چيزي مي‌آورد، تكبر مي‌كرديد، عدِّة [از آنان] را تكذيب نموده، و عدَّة را مي‌كشتيد

وَقَالُواْ قُلُوبُنَا غُلۡفُۢۚ بَل لَّعَنَهُمُ ٱللَّهُ بِكُفۡرِهِمۡ فَقَلِيلٗا مَّا يُؤۡمِنُونَ

و [مردم يهود] گفتند: دلهاي ما در پرده‌هايي است، [در حقيقت اين طور نيست] بلكه الله متعال آنها را به خاطر كفر شان لعنت كرده است، و [از اين جهت است كه] عِدَّة كمي ايمان مي‌آورند

وَلَمَّا جَآءَهُمۡ كِتَٰبٞ مِّنۡ عِندِ ٱللَّهِ مُصَدِّقٞ لِّمَا مَعَهُمۡ وَكَانُواْ مِن قَبۡلُ يَسۡتَفۡتِحُونَ عَلَى ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ فَلَمَّا جَآءَهُم مَّا عَرَفُواْ كَفَرُواْ بِهِۦۚ فَلَعۡنَةُ ٱللَّهِ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ

و هنگامي كه كتابي [قرآن مجيد] از طرف الله براي شان آمد که تصديق کنندة کتابي [تورات] بود که با خود داشتند، با آنكه [مردم يهود] از مدتها پيش از ظهور اين پيامبر بر كافران اميد پيروزي داشتند، ولي همينكه آن پيامبري كه اوصافش را مي‌شناختند، نزد شان آمد، به او كفر ورزيدند [و انكارش كردند]، پس لعنت الله بر كافران باد

بِئۡسَمَا ٱشۡتَرَوۡاْ بِهِۦٓ أَنفُسَهُمۡ أَن يَكۡفُرُواْ بِمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ بَغۡيًا أَن يُنَزِّلَ ٱللَّهُ مِن فَضۡلِهِۦ عَلَىٰ مَن يَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦۖ فَبَآءُو بِغَضَبٍ عَلَىٰ غَضَبٖۚ وَلِلۡكَٰفِرِينَ عَذَابٞ مُّهِينٞ

[واقعا اينها] به بدترين چيزها خود را فروختند، [و سببش آن بود] كه به آنچه الله نازل كرده بود، از سر رشك كفر ورزيدند، كه چرا الله از فضل خود بر هركسي از بندگانش كه بخواهد [وحي] نازل مي‌كند، لذا [از طرف الله] مستوجب غضبي بر غضب ديگري شدند، و براي كافران عذاب خوار كننده‌اى است