وَإِذۡ قُلۡنَا لِلۡمَلَـٰٓئِكَةِ ٱسۡجُدُواْ لِأٓدَمَ فَسَجَدُوٓاْ إِلَّآ إِبۡلِيسَ قَالَ ءَأَسۡجُدُ لِمَنۡ خَلَقۡتَ طِينٗا

و آن زماني را به ياد آور كه براي فرشتگان گفتيم: براي آدم سجده كنيد، همگي به جز ابليس سجده كردند، گفت: آيا براي كسي سجده كنم كه از گِل آفريده‌اي

قَالَ أَرَءَيۡتَكَ هَٰذَا ٱلَّذِي كَرَّمۡتَ عَلَيَّ لَئِنۡ أَخَّرۡتَنِ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ لَأَحۡتَنِكَنَّ ذُرِّيَّتَهُۥٓ إِلَّا قَلِيلٗا

[ابليس لعين] گفت: به من از اين كسي كه او را بر من برتري دادي خبر بده، اگر مرا تا روز قيامت مهلت بدهي، هرآينه فرزندان او را به جز عدة اندكي فرمانبردار خود خواهم ساخت

قَالَ ٱذۡهَبۡ فَمَن تَبِعَكَ مِنۡهُمۡ فَإِنَّ جَهَنَّمَ جَزَآؤُكُمۡ جَزَآءٗ مَّوۡفُورٗا

[الله] فرمود: برو، و هر كسي از آنان كه از تو پيروي كند، جهنم سزاي همة شما است، كه سزاي فراوان و [تمام] است

وَٱسۡتَفۡزِزۡ مَنِ ٱسۡتَطَعۡتَ مِنۡهُم بِصَوۡتِكَ وَأَجۡلِبۡ عَلَيۡهِم بِخَيۡلِكَ وَرَجِلِكَ وَشَارِكۡهُمۡ فِي ٱلۡأَمۡوَٰلِ وَٱلۡأَوۡلَٰدِ وَعِدۡهُمۡۚ وَمَا يَعِدُهُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ إِلَّا غُرُورًا

و هر كسي از آنها را كه توانستي با صداي خود بر انگيز، و با [همكاري] سواران و پياده هايت بر آنان بتاز، و در اموال و اولاد شريك شان باش، و به آنان وعده بده، و وعدة شيطان جز فريب چيز ديگري نيست

إِنَّ عِبَادِي لَيۡسَ لَكَ عَلَيۡهِمۡ سُلۡطَٰنٞۚ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ وَكِيلٗا

همانا تو را بر بندگان [خاص] من تسلطي نيست، و پروردگارتو براي نگهباني [آنان] كافي است

رَّبُّكُمُ ٱلَّذِي يُزۡجِي لَكُمُ ٱلۡفُلۡكَ فِي ٱلۡبَحۡرِ لِتَبۡتَغُواْ مِن فَضۡلِهِۦٓۚ إِنَّهُۥ كَانَ بِكُمۡ رَحِيمٗا

پروردگار شما آن ذاتي است كه كشتي را در دريا براي شما به حركت مي‌آورد، تا از فضلش بهره‌مند شويد، به يقين او به شما مهربان است

وَإِذَا مَسَّكُمُ ٱلضُّرُّ فِي ٱلۡبَحۡرِ ضَلَّ مَن تَدۡعُونَ إِلَّآ إِيَّاهُۖ فَلَمَّا نَجَّىٰكُمۡ إِلَى ٱلۡبَرِّ أَعۡرَضۡتُمۡۚ وَكَانَ ٱلۡإِنسَٰنُ كَفُورًا

و چون در دريا به مشكلي دچار شويد، همة آنهايي را كه جز او به نزد آنان دعاء مي‌كرديد، از [خاطر شما] گم مي‌شوند، و چون [الله] شما را نجات داده وبه خشكي برساند، [ازالله] روي مي‌گردانيد، و انسان [بسيار] ناسپاس است

أَفَأَمِنتُمۡ أَن يَخۡسِفَ بِكُمۡ جَانِبَ ٱلۡبَرِّ أَوۡ يُرۡسِلَ عَلَيۡكُمۡ حَاصِبٗا ثُمَّ لَا تَجِدُواْ لَكُمۡ وَكِيلًا

آيا از اين ايمن شده ايد كه شما را در كناري از خشكي [بر زمين] فرو برد، يا تند بادی از سنگريزه بر شما بفرستد، آنگاه برای خود هيچ حمايت كنندة نيابيد

أَمۡ أَمِنتُمۡ أَن يُعِيدَكُمۡ فِيهِ تَارَةً أُخۡرَىٰ فَيُرۡسِلَ عَلَيۡكُمۡ قَاصِفٗا مِّنَ ٱلرِّيحِ فَيُغۡرِقَكُم بِمَا كَفَرۡتُمۡ ثُمَّ لَا تَجِدُواْ لَكُمۡ عَلَيۡنَا بِهِۦ تَبِيعٗا

[و] آيا از اين ايمن شده ايد كه بار ديگر شما را به دريا باز گرداند، و تند باد کوبنده ای بر شما بفرستد، و شما را به سزاي كفر تان غرق کند، آنگاه در اين مورد در برابر ما براي خود بازخواست کنندة نيابيد

۞وَلَقَدۡ كَرَّمۡنَا بَنِيٓ ءَادَمَ وَحَمَلۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡبَرِّ وَٱلۡبَحۡرِ وَرَزَقۡنَٰهُم مِّنَ ٱلطَّيِّبَٰتِ وَفَضَّلۡنَٰهُمۡ عَلَىٰ كَثِيرٖ مِّمَّنۡ خَلَقۡنَا تَفۡضِيلٗا

و به راستی ما بني آدم را گرامی داشتيم، و آنها را در خشکی و دريا [بر مركبهاي مناسب] حمل کرديم، و از خوراكيهاي پاكيزه براي شان روزی داديم، و آنها را بر بسياري از موجوداتی که آفريده كرده ايم، برتری داديم

يَوۡمَ نَدۡعُواْ كُلَّ أُنَاسِۭ بِإِمَٰمِهِمۡۖ فَمَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ فَأُوْلَـٰٓئِكَ يَقۡرَءُونَ كِتَٰبَهُمۡ وَلَا يُظۡلَمُونَ فَتِيلٗا

روزي [را به ياد آوريد] كه هرگروه از مردم را با پيشواي شان بخوانيم، پس كسي كه نامة او به دست راستش داده شود، آنان نامة خويش را مي‌خوانند، و به اندازة تار روي هستة خرما بر آنان ستم نمي‌شود

وَمَن كَانَ فِي هَٰذِهِۦٓ أَعۡمَىٰ فَهُوَ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ أَعۡمَىٰ وَأَضَلُّ سَبِيلٗا

و کسی که در اين دنيا [از ديدن حق] نابينا باشد، در آخرت [نيز] نابينا بوده، وگمراه‌تر است

وَإِن كَادُواْ لَيَفۡتِنُونَكَ عَنِ ٱلَّذِيٓ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ لِتَفۡتَرِيَ عَلَيۡنَا غَيۡرَهُۥۖ وَإِذٗا لَّٱتَّخَذُوكَ خَلِيلٗا

[اي پيامبر!] نزديك بود [كه مشركان] تو را از آنچه كه بر تو وحي كرده ايم، منصرف سازند، تا [چيز ديگري] غير آنرا به ما افتراء نمايي، و در اين صورت تو را دوست خود بگيرند

وَلَوۡلَآ أَن ثَبَّتۡنَٰكَ لَقَدۡ كِدتَّ تَرۡكَنُ إِلَيۡهِمۡ شَيۡـٔٗا قَلِيلًا

و اگر ما تو را ثابت قدم نمی‌کرديم، به راستي نزديك بود اندکی به آنها تمايل نمايي

إِذٗا لَّأَذَقۡنَٰكَ ضِعۡفَ ٱلۡحَيَوٰةِ وَضِعۡفَ ٱلۡمَمَاتِ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَكَ عَلَيۡنَا نَصِيرٗا

در اين صورت عذاب دو چندي را در زندگاني [دنيا]، و عذاب دو چندي را [بعد از] مرگ به تو می‌چشانديم، آنگاه در برابر ما برای خود ياوري نمی‌يافتي

وَإِن كَادُواْ لَيَسۡتَفِزُّونَكَ مِنَ ٱلۡأَرۡضِ لِيُخۡرِجُوكَ مِنۡهَاۖ وَإِذٗا لَّا يَلۡبَثُونَ خِلَٰفَكَ إِلَّا قَلِيلٗا

و نزديك بود تو را از سرزمين [مكه] بلغزانند، تا تو را از آنجا بيرون کنند، و [اگر چنين مي‌كردند] آنگاه پس از تو جز مدت اندكي درنگ نمي‌كردند

سُنَّةَ مَن قَدۡ أَرۡسَلۡنَا قَبۡلَكَ مِن رُّسُلِنَاۖ وَلَا تَجِدُ لِسُنَّتِنَا تَحۡوِيلًا

سنت [الله] در بارة پيامبراني که پيش از تو فرستاديم چنين است، و هرگز برای سنت ما تغييري نمي‌يابي

أَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ لِدُلُوكِ ٱلشَّمۡسِ إِلَىٰ غَسَقِ ٱلَّيۡلِ وَقُرۡءَانَ ٱلۡفَجۡرِۖ إِنَّ قُرۡءَانَ ٱلۡفَجۡرِ كَانَ مَشۡهُودٗا

­نماز را هنگام زوال آفتاب، تا تاريكي شب، و نماز فجر را بر پا دار، زيرا نماز فجر وقت حضور [فرشتگان] است

وَمِنَ ٱلَّيۡلِ فَتَهَجَّدۡ بِهِۦ نَافِلَةٗ لَّكَ عَسَىٰٓ أَن يَبۡعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامٗا مَّحۡمُودٗا

و پاسی از شب را بيدار شو، وبا آن [قرآن] نماز بخوان، كه اين براي تو افزون [بر نماز هاي ديگر] است، تا باشد كه پروردگارت تو را به مقام محمود برساند

وَقُل رَّبِّ أَدۡخِلۡنِي مُدۡخَلَ صِدۡقٖ وَأَخۡرِجۡنِي مُخۡرَجَ صِدۡقٖ وَٱجۡعَل لِّي مِن لَّدُنكَ سُلۡطَٰنٗا نَّصِيرٗا

و بگو: پروردگارا! مرا به طرز پسنديدة [به مدينه] وارد بگردان، و به طرز پسنديدة [از مكه] بيرون بياور، و برايم از نزد خويش قدرت نصرت بخشي عطاء فرما

وَقُلۡ جَآءَ ٱلۡحَقُّ وَزَهَقَ ٱلۡبَٰطِلُۚ إِنَّ ٱلۡبَٰطِلَ كَانَ زَهُوقٗا

و بگو: حق آمد، و باطل نابود شد، به يقين باطل نابود شدنی است

وَنُنَزِّلُ مِنَ ٱلۡقُرۡءَانِ مَا هُوَ شِفَآءٞ وَرَحۡمَةٞ لِّلۡمُؤۡمِنِينَ وَلَا يَزِيدُ ٱلظَّـٰلِمِينَ إِلَّا خَسَارٗا

و از قرآن چيز هايي را نازل مي‌كنيم، كه براي مؤمنان شفاء و رحمت است، و به ستمكاران جز زيان نمي‌افزايد

وَإِذَآ أَنۡعَمۡنَا عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ أَعۡرَضَ وَنَـَٔا بِجَانِبِهِۦ وَإِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ كَانَ يَـُٔوسٗا

و چون بر انسان نعمت بدهيم، روي مي‌گرداند، و [از طاعت ما] دور مي‌شود، و چون آسيبي به وي برسد، نااميد مي‌شود

قُلۡ كُلّٞ يَعۡمَلُ عَلَىٰ شَاكِلَتِهِۦ فَرَبُّكُمۡ أَعۡلَمُ بِمَنۡ هُوَ أَهۡدَىٰ سَبِيلٗا

[اي پيامبر!] بگو: هر كس به روش خود عمل مي‌كند، و پروردگار شما به كسي كه راه يافته‌تر مي‌باشد، داناتر است

وَيَسۡـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلرُّوحِۖ قُلِ ٱلرُّوحُ مِنۡ أَمۡرِ رَبِّي وَمَآ أُوتِيتُم مِّنَ ٱلۡعِلۡمِ إِلَّا قَلِيلٗا

و [اي پيامبر!] از تو در بارة روح مي‌پرسند، بگو: روح از امر پروردگار من است، و به شما از علم جز مقدار اندكي داده نشده است

وَلَئِن شِئۡنَا لَنَذۡهَبَنَّ بِٱلَّذِيٓ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَكَ بِهِۦ عَلَيۡنَا وَكِيلًا

و [اى پيامبر!] اگر بخواهيم، به يقين آنچه را كه به تو وحي كرده ايم، از [سينه ات] مي‌بريم، آنگاه در بارة [حفظ] آن براي خويش در برابر ما حمايت كنندة نمي‌يابي

إِلَّا رَحۡمَةٗ مِّن رَّبِّكَۚ إِنَّ فَضۡلَهُۥ كَانَ عَلَيۡكَ كَبِيرٗا

ليكن [حفظ آن] رحمتي از طرف پروردگار تو است، زيرا فضل او بر تو [هميشه] بسيار است

قُل لَّئِنِ ٱجۡتَمَعَتِ ٱلۡإِنسُ وَٱلۡجِنُّ عَلَىٰٓ أَن يَأۡتُواْ بِمِثۡلِ هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانِ لَا يَأۡتُونَ بِمِثۡلِهِۦ وَلَوۡ كَانَ بَعۡضُهُمۡ لِبَعۡضٖ ظَهِيرٗا

[اي پيامبر!] بگو: اگر انس و جن با هم جمع شوند كه به مثل اين قرآن [قرآن ديگري] بياورند، هرگز مانند آنرا آورده نمي‌توانند، ولو آنكه عدة پشتيبان عدة ديگري باشند

وَلَقَدۡ صَرَّفۡنَا لِلنَّاسِ فِي هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانِ مِن كُلِّ مَثَلٖ فَأَبَىٰٓ أَكۡثَرُ ٱلنَّاسِ إِلَّا كُفُورٗا

و همانا در اين قرآن براي مردم از هر گونة مثال آورديم، اما بيشتر مردم جز ناسپاسي [چيز ديگري را] قبول نكردند

وَقَالُواْ لَن نُّؤۡمِنَ لَكَ حَتَّىٰ تَفۡجُرَ لَنَا مِنَ ٱلۡأَرۡضِ يَنۢبُوعًا

و [مشركان] گفتند: ما هرگز به تو ايمان نمي‌آوريم تا اينكه براي ما از زمين [مكه] چشمة جاري سازي