وَمَا جَعَلۡنَآ أَصۡحَٰبَ ٱلنَّارِ إِلَّا مَلَـٰٓئِكَةٗۖ وَمَا جَعَلۡنَا عِدَّتَهُمۡ إِلَّا فِتۡنَةٗ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ لِيَسۡتَيۡقِنَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَيَزۡدَادَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِيمَٰنٗا وَلَا يَرۡتَابَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَلِيَقُولَ ٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ وَٱلۡكَٰفِرُونَ مَاذَآ أَرَادَ ٱللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلٗاۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ ٱللَّهُ مَن يَشَآءُ وَيَهۡدِي مَن يَشَآءُۚ وَمَا يَعۡلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَۚ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكۡرَىٰ لِلۡبَشَرِ

و ما نگهبانان دوزخ را جز از فرشتگان قرار نداديم، و تعداد آنان را جز فتنة براي كافران نگردانيده ايم، تا اهل كتاب يقين حاصل كنند، و تا ايمان مؤمنان بيشتر شود، و تا اهل كتاب و مؤمنان در شك نيفتند، و تا [مبادا] كساني كه در دل شان مرض است، و كافران بگويند كه: الله به اين مثل زدن چه اراده داشته است، بدين سان الله هر كسي را كه بخواهد گمراه مي‌سازد، و هر كسي را كه بخواهد هدايت مي‌كند، و [تعداد] لشكريان پروردگارت را جز خود او كسي نمي‌داند، و اين [آيات] جز پندي براي بشر نيست

كَلَّا وَٱلۡقَمَرِ

نه چنان است [كه كافران مي‌پندارند] قَسَم به ماه

وَٱلَّيۡلِ إِذۡ أَدۡبَرَ

و قَسَم به شب هنگامي كه پشت بگرداند

وَٱلصُّبۡحِ إِذَآ أَسۡفَرَ

و قسم به صبح هنگامي كه روشن شود

إِنَّهَا لَإِحۡدَى ٱلۡكُبَرِ

كه [دوزخ] يكي از پديده هاي بزرگ است

نَذِيرٗا لِّلۡبَشَرِ

كه بيم دهندة بشر است

لِمَن شَآءَ مِنكُمۡ أَن يَتَقَدَّمَ أَوۡ يَتَأَخَّرَ

اين براي كسي از شما است كه بخواهد [به سوي خير و طاعت] پيشي بجويد، و يا [به سوي شر و معصيت] دنبال بماند

كُلُّ نَفۡسِۭ بِمَا كَسَبَتۡ رَهِينَةٌ

هر كسي در گرو اعمال خويش است

إِلَّآ أَصۡحَٰبَ ٱلۡيَمِينِ

مگر اصحاب يمين

فِي جَنَّـٰتٖ يَتَسَآءَلُونَ

كه در باغهاي بهشتي از همديگر مي‌پرسند

عَنِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ

از [احوال] مجرمان

مَا سَلَكَكُمۡ فِي سَقَرَ

كه چه چيز شما را راهي جهنم ساخت

قَالُواْ لَمۡ نَكُ مِنَ ٱلۡمُصَلِّينَ

مي‌گويند: از نماز گذاران نبوديم

وَلَمۡ نَكُ نُطۡعِمُ ٱلۡمِسۡكِينَ

و به مساكين طعام نمي‌داديم

وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ ٱلۡخَآئِضِينَ

و با هرزه‌گويان هرزه‌گويي مي‌كرديم

وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ

و روز قيامت را دروغ مي‌پنداشتيم

حَتَّىٰٓ أَتَىٰنَا ٱلۡيَقِينُ

تا اينكه مرگ ما آمد

فَمَا تَنفَعُهُمۡ شَفَٰعَةُ ٱلشَّـٰفِعِينَ

پس شفاعت شفاعت كنندگان براي آنها سودي نمي‌بخشد

فَمَا لَهُمۡ عَنِ ٱلتَّذۡكِرَةِ مُعۡرِضِينَ

پس اينان را چه شده است كه از پند گرفتن روي‌گردانند

كَأَنَّهُمۡ حُمُرٞ مُّسۡتَنفِرَةٞ

به طوري كه گويا [گوره] خران رميدة مي‌باشند

فَرَّتۡ مِن قَسۡوَرَةِۭ

كه از مقابل شير گريخته اند

بَلۡ يُرِيدُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُؤۡتَىٰ صُحُفٗا مُّنَشَّرَةٗ

بلكه هر كدام از آنان مي‌خواهد براي او نامة سرگشادة داده شود

كَلَّاۖ بَل لَّا يَخَافُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ

هرگز چنين نيست، و واقعيت اين است كه آنان از آخرت نمي‌ترسند

كَلَّآ إِنَّهُۥ تَذۡكِرَةٞ

هرگز چنين نيست، واقعيت اين است كه قرآن پندي است

فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ

پس هر كس كه مي‌خواهد از آن پند بگيرد

وَمَا يَذۡكُرُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُۚ هُوَ أَهۡلُ ٱلتَّقۡوَىٰ وَأَهۡلُ ٱلۡمَغۡفِرَةِ

و پند نمي‌گيرند مگر آنكه الله بخواهد، او است كه بايد از او ترسيد، و او است كه مي‌آمرزد