وَٱلذَّـٰرِيَٰتِ ذَرۡوٗا

قَسَم به باد هاي وزنده كه [خاك ها را در هوا] پراكنده مي‌سازند

فَٱلۡحَٰمِلَٰتِ وِقۡرٗا

و قَسَم به ابر هاي گرانبار

فَٱلۡجَٰرِيَٰتِ يُسۡرٗا

و قَسَم به كشتي هايي كه به آساني [بر روي آب] در حركت اند

فَٱلۡمُقَسِّمَٰتِ أَمۡرًا

و قَسَم به فرشتگان تقسيم كنندة كارها

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٞ

به يقين آنچه كه به آن وعده داده مي‌شويد، راست است

وَإِنَّ ٱلدِّينَ لَوَٰقِعٞ

و يقينا [روز] جزاي اعمال، [روز قيامت] واقع شدني است

وَٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلۡحُبُكِ

و قَسَم به آسمان آراسته شده به ستارگان

إِنَّكُمۡ لَفِي قَوۡلٖ مُّخۡتَلِفٖ

اينكه [اي كافران!] شما در گفتار [هاي] مختلفي هستيد

يُؤۡفَكُ عَنۡهُ مَنۡ أُفِكَ

كسي كه از راه [الله] منحرف شود، [از ايمان آوردن به قرآن] منحرف ساخته مي‌شود

قُتِلَ ٱلۡخَرَّـٰصُونَ

مرگ بر دروغ بافان

ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي غَمۡرَةٖ سَاهُونَ

كساني كه در بيخبري و جهل غوطه‌ور اند

يَسۡـَٔلُونَ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلدِّينِ

مي‌پرسند روز قيامت چه وقت است

يَوۡمَ هُمۡ عَلَى ٱلنَّارِ يُفۡتَنُونَ

روزي است كه آنان بر آتش عذاب مي‌شوند

ذُوقُواْ فِتۡنَتَكُمۡ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تَسۡتَعۡجِلُونَ

[و براي آنها گفته مي‌شود:] عذاب خود را بچشيد، اين همان چيزي است كه آنرا به شتاب طلب مي‌كرديد

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّـٰتٖ وَعُيُونٍ

به يقين پرهيزگاران در باغها و چشمه سارها مي‌باشند

ءَاخِذِينَ مَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُحۡسِنِينَ

آنچه را كه پروردگار شان براي شان ارزاني داشته است، دريافت مي‌دارند، زيرا آنان پيش از اين [در دنيا] نيكوكار بودند

كَانُواْ قَلِيلٗا مِّنَ ٱلَّيۡلِ مَا يَهۡجَعُونَ

آنها اندكي از شب را مي‌خوابيدند

وَبِٱلۡأَسۡحَارِ هُمۡ يَسۡتَغۡفِرُونَ

و در سحر گاهان به استغفار مشغول بودند

وَفِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ لِّلسَّآئِلِ وَٱلۡمَحۡرُومِ

و در اموال شان براي سائل و محروم نصيبي بود

وَفِي ٱلۡأَرۡضِ ءَايَٰتٞ لِّلۡمُوقِنِينَ

و در زمين براي اهل يقين دلائلي [بر قدرت و وحدانيت الله] است

وَفِيٓ أَنفُسِكُمۡۚ أَفَلَا تُبۡصِرُونَ

و همچنين در وجود خود شما [دلائلي بر وجود و وحدانيت الله] است، آيا نمي‌بينيد

وَفِي ٱلسَّمَآءِ رِزۡقُكُمۡ وَمَا تُوعَدُونَ

و رزق شما، و وعده‌هايي كه به شما داده مي‌شود، در آسمان است

فَوَرَبِّ ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِ إِنَّهُۥ لَحَقّٞ مِّثۡلَ مَآ أَنَّكُمۡ تَنطِقُونَ

پس به پروردگار آسمان و زمين قَسَم كه اين سخن، به مانند آنكه شما [با يكديگر] سخن مي‌گوييد، حق است

هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ضَيۡفِ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلۡمُكۡرَمِينَ

[اي پيامبر!] آيا خبر مهمانان گرامي ابراهيم به تو رسيده است

إِذۡ دَخَلُواْ عَلَيۡهِ فَقَالُواْ سَلَٰمٗاۖ قَالَ سَلَٰمٞ قَوۡمٞ مُّنكَرُونَ

آنگاه كه نزد او آمدند، و گفتند: سلام، [ابراهيم] گفت: سلام بر شما باد، مردمان ناشناسي هستيد

فَرَاغَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ فَجَآءَ بِعِجۡلٖ سَمِينٖ

سپس پنهاني به نزد خانوادة خود رفت، و گوسالة فربهي را [كه بريان كرده بود] نزد شان آورد

فَقَرَّبَهُۥٓ إِلَيۡهِمۡ قَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

و [گوساله] را به آنان نزديك كرد، و گفت: آيا نمي‌خوريد

فَأَوۡجَسَ مِنۡهُمۡ خِيفَةٗۖ قَالُواْ لَا تَخَفۡۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَٰمٍ عَلِيمٖ

و [چون ديد دست به طعام دراز نمي‌كنند در دل] از آنان احساس ترس و وحشت كرد، [آنها] گفتند: مترس، و او را به فرزند عالمي بشارت دادند

فَأَقۡبَلَتِ ٱمۡرَأَتُهُۥ فِي صَرَّةٖ فَصَكَّتۡ وَجۡهَهَا وَقَالَتۡ عَجُوزٌ عَقِيمٞ

و زنش فرياد كشان سر رسيد، و بر روي خود زد و گفت: [من] پير زن عقيمي هستم [چگونه فرزند خواهم آورد]

قَالُواْ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡحَكِيمُ ٱلۡعَلِيمُ

[فرشتگان] گفتند: پروردگار تو چنين فرموده است، به يقين او با حكمت دانا است