ثُمَّ أَنتُمۡ هَـٰٓؤُلَآءِ تَقۡتُلُونَ أَنفُسَكُمۡ وَتُخۡرِجُونَ فَرِيقٗا مِّنكُم مِّن دِيَٰرِهِمۡ تَظَٰهَرُونَ عَلَيۡهِم بِٱلۡإِثۡمِ وَٱلۡعُدۡوَٰنِ وَإِن يَأۡتُوكُمۡ أُسَٰرَىٰ تُفَٰدُوهُمۡ وَهُوَ مُحَرَّمٌ عَلَيۡكُمۡ إِخۡرَاجُهُمۡۚ أَفَتُؤۡمِنُونَ بِبَعۡضِ ٱلۡكِتَٰبِ وَتَكۡفُرُونَ بِبَعۡضٖۚ فَمَا جَزَآءُ مَن يَفۡعَلُ ذَٰلِكَ مِنكُمۡ إِلَّا خِزۡيٞ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۖ وَيَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ يُرَدُّونَ إِلَىٰٓ أَشَدِّ ٱلۡعَذَابِۗ وَمَا ٱللَّهُ بِغَٰفِلٍ عَمَّا تَعۡمَلُونَ
بعد از آن اين شما هستيد كه يكديگر را مي‌كشيد، و گروهي را از خانه و كاشانة شان آواره مي‌كنيد، و عليه آنها به گناه و تجاوز از يكديگر پشتيباني مي‌كنيد، اگر اسيراني نزد تان بيايند، با دادن فديه آنان را آزاد مي‌كنيد، و حال آنكه بيرون كردن آنها [از خانه و ديار شان] بر شما حرام است، آيا به بعضي از [احكام] كتاب [آزاد كرن اسيران] ايمان مي‌آوريد، و به بعض ديگر آن [نهي از كشتن و آواره‌كردن آنها] كفر مي‌ورزيد، پس جزاي كسي كه از شما چنين كند، جز خفت و رسوايي در اين دنيا چيز ديگري نيست، و در روز قيامت به سخت‌ترين عذابي [آتش جهنم] برگردانيده مي‌شوند، و الله از آنچه مي‌كنيد، غافل نيست
أَيَّامٗا مَّعۡدُودَٰتٖۚ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوۡ عَلَىٰ سَفَرٖ فَعِدَّةٞ مِّنۡ أَيَّامٍ أُخَرَۚ وَعَلَى ٱلَّذِينَ يُطِيقُونَهُۥ فِدۡيَةٞ طَعَامُ مِسۡكِينٖۖ فَمَن تَطَوَّعَ خَيۡرٗا فَهُوَ خَيۡرٞ لَّهُۥۚ وَأَن تَصُومُواْ خَيۡرٞ لَّكُمۡ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ
[روزه] چند روز معيني است، پس كسي از شما كه مريض و يا در سفر باشد، و روزه نگرفت به همان اندازه از روزهاي ديگر روزه بگيرد، و بر كساني كه توانايي روزه گرفتن را ندارند، كفاره لازم است، كه مسكيني را طعام بدهند، و كسي كه كار خيري انجام بدهد، برايش بهتر است و اگر بدانيد روزه گرفتن براي شما بهتر است
وَأَتِمُّواْ ٱلۡحَجَّ وَٱلۡعُمۡرَةَ لِلَّهِۚ فَإِنۡ أُحۡصِرۡتُمۡ فَمَا ٱسۡتَيۡسَرَ مِنَ ٱلۡهَدۡيِۖ وَلَا تَحۡلِقُواْ رُءُوسَكُمۡ حَتَّىٰ يَبۡلُغَ ٱلۡهَدۡيُ مَحِلَّهُۥۚ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوۡ بِهِۦٓ أَذٗى مِّن رَّأۡسِهِۦ فَفِدۡيَةٞ مِّن صِيَامٍ أَوۡ صَدَقَةٍ أَوۡ نُسُكٖۚ فَإِذَآ أَمِنتُمۡ فَمَن تَمَتَّعَ بِٱلۡعُمۡرَةِ إِلَى ٱلۡحَجِّ فَمَا ٱسۡتَيۡسَرَ مِنَ ٱلۡهَدۡيِۚ فَمَن لَّمۡ يَجِدۡ فَصِيَامُ ثَلَٰثَةِ أَيَّامٖ فِي ٱلۡحَجِّ وَسَبۡعَةٍ إِذَا رَجَعۡتُمۡۗ تِلۡكَ عَشَرَةٞ كَامِلَةٞۗ ذَٰلِكَ لِمَن لَّمۡ يَكُنۡ أَهۡلُهُۥ حَاضِرِي ٱلۡمَسۡجِدِ ٱلۡحَرَامِۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ
و حج و عمره را براي الله به پايان برسانيد، و اگر [از رفتن به حج و يا عمره] بازداشته شديد، پس آنچه كه از قرباني ميسراست، [قرباني كنيد]، و تا وقتي كه قرباني به قربانگاهش مي‌رسد، سر خود را نتراشيد، و اگر كسي از شما مريض بود، و يا از سرش برايش مشكلي بود، [و سر خود را تراشيد]، بر وي فديه‌اي است از روزه گرفتن، يا صدقه دادن، و يا ذبح گوسفند، و چون ايمن شديد، پس هر كس كه پس از عمرة تمتع به حج پرداخت، بايد آنچه از هدي ميسر است، [ذبح كند]، و كسي كه [هدي] را نيابد، سه روز در حج، و هفت روز در وقتي كه بازگشتيد، روزه بگيرد، اين ده روز كامل است، [اين حج تمتع] براي كسي است كه خانواده‌اش از ساكنان مسجد الحرام نباشند، و از الله بترسيد، و بدانيد كه الله سخت كيفر است
ٱلطَّلَٰقُ مَرَّتَانِۖ فَإِمۡسَاكُۢ بِمَعۡرُوفٍ أَوۡ تَسۡرِيحُۢ بِإِحۡسَٰنٖۗ وَلَا يَحِلُّ لَكُمۡ أَن تَأۡخُذُواْ مِمَّآ ءَاتَيۡتُمُوهُنَّ شَيۡـًٔا إِلَّآ أَن يَخَافَآ أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ ٱللَّهِۖ فَإِنۡ خِفۡتُمۡ أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ ٱللَّهِ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡهِمَا فِيمَا ٱفۡتَدَتۡ بِهِۦۗ تِلۡكَ حُدُودُ ٱللَّهِ فَلَا تَعۡتَدُوهَاۚ وَمَن يَتَعَدَّ حُدُودَ ٱللَّهِ فَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
طلاق دو بار است، بعد از آن زن را به شايستگي نگه دارد، و يا به خوبي رها كند، و براي شما روا نيست كه چيزي را از آنچه براي آنها داده ايد، پس بگيريد، مگر آنكه [زن و شوهر] بترسندكه احكام الهي را [در بين خود] رعايت كرده نمي‌توانند، پس اگر ترسيديد كه احكام الله را رعايت كرده نمي‌توانند، بر زن و شوهر گناهي نيست كه زن براى آزادي خود فديه بدهد، اينها [اين احكام] حدود الله است، پس از آنها تجاوز نكنيد، و هر كسي كه از حدود الله تجاوز كند، آنان ستمكارانند
إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَمَاتُواْ وَهُمۡ كُفَّارٞ فَلَن يُقۡبَلَ مِنۡ أَحَدِهِم مِّلۡءُ ٱلۡأَرۡضِ ذَهَبٗا وَلَوِ ٱفۡتَدَىٰ بِهِۦٓۗ أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ وَمَا لَهُم مِّن نَّـٰصِرِينَ
به يقين كساني كه كافر شدند، و بر كفر مردند، اگر به اندازة كه زمين را پر از طلا كنند، و گرچه [همة اينها را] براي خلاصي خود فديه بدهند، از هيچ يك آنها پذيرفته نمي‌شود، و براي آنها عذاب دردناكي است، و براي آنان هيچ ياري دهندة نيست
إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَوۡ أَنَّ لَهُم مَّا فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا وَمِثۡلَهُۥ مَعَهُۥ لِيَفۡتَدُواْ بِهِۦ مِنۡ عَذَابِ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ مَا تُقُبِّلَ مِنۡهُمۡۖ وَلَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
به يقين كساني كه كافر شدند، اگر تمام آنچه كه در روي زمين است، و همان اندازة ديگر از آنان باشد، و جهت خلاص شدن از عذاب روز قيامت فديه بدهند، از آنان قبول نمي‌شود، و براي آنها عذاب دردناكي است
وَلَوۡ أَنَّ لِكُلِّ نَفۡسٖ ظَلَمَتۡ مَا فِي ٱلۡأَرۡضِ لَٱفۡتَدَتۡ بِهِۦۗ وَأَسَرُّواْ ٱلنَّدَامَةَ لَمَّا رَأَوُاْ ٱلۡعَذَابَۖ وَقُضِيَ بَيۡنَهُم بِٱلۡقِسۡطِ وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ
و اگر براي هر كسي كه ستم كرده است، آنچه كه در زمين است بوده باشد، فديه بدهد[1]، و چون عذاب را ببينند، پيشيماني خود را پنهان مي‌كنند، در ميان آنان به عدالت قضاوت مي‌شود، و مورد ستم قرار نمي‌گيرند
1- ـ كسى كه ستم كرده است، اگر همه آنچه كه در روى زمين است، از وى باشد، آماده است تا در روز قيامت همه اين چيز ها را براى نجات خويش از عذابى كه به آن گرفتار است، فديه بدهد.
لِلَّذِينَ ٱسۡتَجَابُواْ لِرَبِّهِمُ ٱلۡحُسۡنَىٰۚ وَٱلَّذِينَ لَمۡ يَسۡتَجِيبُواْ لَهُۥ لَوۡ أَنَّ لَهُم مَّا فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا وَمِثۡلَهُۥ مَعَهُۥ لَٱفۡتَدَوۡاْ بِهِۦٓۚ أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمۡ سُوٓءُ ٱلۡحِسَابِ وَمَأۡوَىٰهُمۡ جَهَنَّمُۖ وَبِئۡسَ ٱلۡمِهَادُ
براي كساني كه دعوت پروردگار شان را اجابت كرده اند، پاداش نيكي است، وكساني كه [دعوت] او را اجابت نكرده اند، اگر همة آنچه را كه در زمين است و همانند آنرا مي‌داشتند، هرآينه براي نجات خود مي‌دادند، [و از آنان قبول نمي‌شد] براي اينان حساب سختي است، و جايگاه شان دوزخ است، كه جايگاه بدي است
وَفَدَيۡنَٰهُ بِذِبۡحٍ عَظِيمٖ
و قرباني بزرگى را فدية او قرار داديم
وَلَوۡ أَنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ مَا فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا وَمِثۡلَهُۥ مَعَهُۥ لَٱفۡتَدَوۡاْ بِهِۦ مِن سُوٓءِ ٱلۡعَذَابِ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ وَبَدَا لَهُم مِّنَ ٱللَّهِ مَا لَمۡ يَكُونُواْ يَحۡتَسِبُونَ
و اگر همة آنچه كه در زمين است، و همانند [آنچه كه در زمين است] براي كساني كه ستم كرده اند، تعلق داشته باشد، و همة آنها را براي خلاص شدن خود از عذاب روز قيامت فديه بدهند، [با آنهم از عذاب نجات نمي‌يابند]، و براي آنان از سوي الله چيزهايي آشكار مي‌شود، كه فكر آن را نمي‌كردند
فَإِذَا لَقِيتُمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ فَضَرۡبَ ٱلرِّقَابِ حَتَّىٰٓ إِذَآ أَثۡخَنتُمُوهُمۡ فَشُدُّواْ ٱلۡوَثَاقَ فَإِمَّا مَنَّۢا بَعۡدُ وَإِمَّا فِدَآءً حَتَّىٰ تَضَعَ ٱلۡحَرۡبُ أَوۡزَارَهَاۚ ذَٰلِكَۖ وَلَوۡ يَشَآءُ ٱللَّهُ لَٱنتَصَرَ مِنۡهُمۡ وَلَٰكِن لِّيَبۡلُوَاْ بَعۡضَكُم بِبَعۡضٖۗ وَٱلَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ فَلَن يُضِلَّ أَعۡمَٰلَهُمۡ
و چون [در ميدان جنگ] با كافران روبرو شديد، گردنهاي [آنان] را بزنيد، و چون آنان را به خاك و خون كشيديد، و [از آنان اسيراني گرفتيد] آنان را محكم به بند بكشيد، و بعد از اينكه جنگ بار سنگين خود را بر زمين نهاد [جنگ خاتمه يافت]، آن اسيران را به احسان، و يا به فديه رها كنيد، اين است، و اگر الله مي‌خواست، [خودش] از آنان انتقام مي‌گرفت، ولي [خواست] تا عدة از شما را در برابر عدة ديگري مورد آزمايش قرار دهد، و كساني كه در راه الله كشته شوند، او اعمال [نيك] شان را هيچگاه تباه و نابود نمي‌كند
فَٱلۡيَوۡمَ لَا يُؤۡخَذُ مِنكُمۡ فِدۡيَةٞ وَلَا مِنَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْۚ مَأۡوَىٰكُمُ ٱلنَّارُۖ هِيَ مَوۡلَىٰكُمۡۖ وَبِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ
لذا امروز نه از شما فدية قبول مي‌شود، و نه از كساني كه كافر شدند، جايگاه شما آتش [جهنم] است، و همان آتش سزاوار شما است، و چه بد جايگاهي است
يُبَصَّرُونَهُمۡۚ يَوَدُّ ٱلۡمُجۡرِمُ لَوۡ يَفۡتَدِي مِنۡ عَذَابِ يَوۡمِئِذِۭ بِبَنِيهِ
[دوستان] به يكديگر نشان داده مي‌شوند، مجرم آرزو مي‌كند كه از عذاب آن روز فرزندان خود
إبلاغ عن خطأ