إِنَّ ٱلَّذِينَ يَتۡلُونَ كِتَٰبَ ٱللَّهِ وَأَقَامُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَأَنفَقُواْ مِمَّا رَزَقۡنَٰهُمۡ سِرّٗا وَعَلَانِيَةٗ يَرۡجُونَ تِجَٰرَةٗ لَّن تَبُورَ

به يقين كساني كه كتاب الله را تلاوت مي‌كنند، و نماز را برپا مي‌دارند، و از آنچه كه به آنان روزي داده ايم، پنهان و آشكار انفاق مي‌كنند، اميد به تجارتي دارند كه هرگز زيان نمي‌كند

لِيُوَفِّيَهُمۡ أُجُورَهُمۡ وَيَزِيدَهُم مِّن فَضۡلِهِۦٓۚ إِنَّهُۥ غَفُورٞ شَكُورٞ

تا [الله] پاداشهاي شان را به طور كامل بدهد، و از فضل خود، بر [پاداش هاي شان] بيفزايد، بي گمان او آمرزندة شكر پذير است

ءَامِنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ وَأَنفِقُواْ مِمَّا جَعَلَكُم مُّسۡتَخۡلَفِينَ فِيهِۖ فَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنكُمۡ وَأَنفَقُواْ لَهُمۡ أَجۡرٞ كَبِيرٞ

به الله و پيامبر او ايمان بياوريد، و از آنچه شما را در آن جانشين گردانيده است، انفاق كنيد، و براي كساني از شما كه ايمان آورده، و انفاق كرده اند، مزد بزرگي است

إِنَّ ٱلۡمُصَّدِّقِينَ وَٱلۡمُصَّدِّقَٰتِ وَأَقۡرَضُواْ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا يُضَٰعَفُ لَهُمۡ وَلَهُمۡ أَجۡرٞ كَرِيمٞ

به يقين براي مردان صدقه دهنده و زنان صدقه دهنده و كساني كه به الله قرض الحسنه داده اند، دو چندان مزد داده مي‌شود، و براي آنان مزد با ارزشي است

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا نَٰجَيۡتُمُ ٱلرَّسُولَ فَقَدِّمُواْ بَيۡنَ يَدَيۡ نَجۡوَىٰكُمۡ صَدَقَةٗۚ ذَٰلِكَ خَيۡرٞ لَّكُمۡ وَأَطۡهَرُۚ فَإِن لَّمۡ تَجِدُواْ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٌ

اي كساني كه ايمان آورده ايد! هر گاه خواستيد با پيامبر [الله] به طور خصوصي صحبت كنيد، پيش از خصوصي صحبت كردن، صدقة بدهيد، اين كار براي شما بهتر و پاكيزه‌تر است، و اگر [صدقة را] نيابيد، به يقين الله آمرزندة مهربان است

ءَأَشۡفَقۡتُمۡ أَن تُقَدِّمُواْ بَيۡنَ يَدَيۡ نَجۡوَىٰكُمۡ صَدَقَٰتٖۚ فَإِذۡ لَمۡ تَفۡعَلُواْ وَتَابَ ٱللَّهُ عَلَيۡكُمۡ فَأَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتُواْ ٱلزَّكَوٰةَ وَأَطِيعُواْ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥۚ وَٱللَّهُ خَبِيرُۢ بِمَا تَعۡمَلُونَ

آيا از اينكه پيش از خصوصي صحبت كردن صدقه بدهيد، ترسيديد، اكنون كه چنين نكرديد، و الله توبة شما را پذيرفت، پس نماز را برپا داريد، و زكات را اداء نماييد، و از الله و پيامبرش اطاعت كنيد، و الله به آنچه مي‌كنيد، آگاه است

وَأَنفِقُواْ مِن مَّا رَزَقۡنَٰكُم مِّن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَ أَحَدَكُمُ ٱلۡمَوۡتُ فَيَقُولَ رَبِّ لَوۡلَآ أَخَّرۡتَنِيٓ إِلَىٰٓ أَجَلٖ قَرِيبٖ فَأَصَّدَّقَ وَأَكُن مِّنَ ٱلصَّـٰلِحِينَ

و از آنچه به شما روزي داده ايم، انفاق كنيد، پيش ازآنكه مرگ كدام يكي از شما فرا رسد، و بگويد: پروردگارا! چرا اندكي مرگ مرا به تأخير نينداختي تا صدقه بدهم، و از نيكو كاران باشم

وَيُطۡعِمُونَ ٱلطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِۦ مِسۡكِينٗا وَيَتِيمٗا وَأَسِيرًا

و طعام را در حالي كه [خود شان] دوست دارند، به مسكين، و يتيم، و اسير مي‌دهند

إِنَّمَا نُطۡعِمُكُمۡ لِوَجۡهِ ٱللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمۡ جَزَآءٗ وَلَا شُكُورًا

و [مي گويند] ما شما را فقط براي [رضاي] الله طعام مي‌دهيم، از شما مزد، و شكرگزاري نمي‌خواهيم

فَكُّ رَقَبَةٍ

بردة را آزاد كردن

أَوۡ إِطۡعَٰمٞ فِي يَوۡمٖ ذِي مَسۡغَبَةٖ

و يا طعام دادن در روز قحطي