وَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ فِيمَا عَرَّضۡتُم بِهِۦ مِنۡ خِطۡبَةِ ٱلنِّسَآءِ أَوۡ أَكۡنَنتُمۡ فِيٓ أَنفُسِكُمۡۚ عَلِمَ ٱللَّهُ أَنَّكُمۡ سَتَذۡكُرُونَهُنَّ وَلَٰكِن لَّا تُوَاعِدُوهُنَّ سِرًّا إِلَّآ أَن تَقُولُواْ قَوۡلٗا مَّعۡرُوفٗاۚ وَلَا تَعۡزِمُواْ عُقۡدَةَ ٱلنِّكَاحِ حَتَّىٰ يَبۡلُغَ ٱلۡكِتَٰبُ أَجَلَهُۥۚ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ يَعۡلَمُ مَا فِيٓ أَنفُسِكُمۡ فَٱحۡذَرُوهُۚ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ غَفُورٌ حَلِيمٞ

از خواستگاري كردن به كنايه[1]، و يا در دل داشتن خواستگاري كردن از آنها، بر شما گناهي نيست، الله مي‌داند كه به زودي از آنها ياد خواهيد كرد، ولي به طور پنهاني به آنان وعدة [زنا شويي] ندهيد، مگر آنكه به طرز پسنديدة اظهار نماييد، و تا وقتي كه مدت معين [عده] به پايان نمي‌رسد، عقد نكاح را برقرار نسازيد، و بدانيد كه الله آنچه را كه در دل داريد، مي‌داند، و بدانيد كه الله آمرزندة بردبار است

۞قَوۡلٞ مَّعۡرُوفٞ وَمَغۡفِرَةٌ خَيۡرٞ مِّن صَدَقَةٖ يَتۡبَعُهَآ أَذٗىۗ وَٱللَّهُ غَنِيٌّ حَلِيمٞ

گفتة خوش و مدارا، از صدقة كه آزاري در پي داشته باشد، بهتر است

إِنَّ ٱلَّذِينَ تَوَلَّوۡاْ مِنكُمۡ يَوۡمَ ٱلۡتَقَى ٱلۡجَمۡعَانِ إِنَّمَا ٱسۡتَزَلَّهُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ بِبَعۡضِ مَا كَسَبُواْۖ وَلَقَدۡ عَفَا ٱللَّهُ عَنۡهُمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٌ حَلِيمٞ

به يقين كساني كه از شما [در] روز روبرو شدن دو گروه [كه مسلمانان و مشركان باشند] پشت كردند، به سبب بعضي از [گناهاني] بود كه مرتكب آن شده بودند، شيطان آنها را اغواء كرد، و هرآيينه الله از [گناهان] آنها در گذشت؛ زيرا الله آمرزندة بردبار است

۞وَلَكُمۡ نِصۡفُ مَا تَرَكَ أَزۡوَٰجُكُمۡ إِن لَّمۡ يَكُن لَّهُنَّ وَلَدٞۚ فَإِن كَانَ لَهُنَّ وَلَدٞ فَلَكُمُ ٱلرُّبُعُ مِمَّا تَرَكۡنَۚ مِنۢ بَعۡدِ وَصِيَّةٖ يُوصِينَ بِهَآ أَوۡ دَيۡنٖۚ وَلَهُنَّ ٱلرُّبُعُ مِمَّا تَرَكۡتُمۡ إِن لَّمۡ يَكُن لَّكُمۡ وَلَدٞۚ فَإِن كَانَ لَكُمۡ وَلَدٞ فَلَهُنَّ ٱلثُّمُنُ مِمَّا تَرَكۡتُمۚ مِّنۢ بَعۡدِ وَصِيَّةٖ تُوصُونَ بِهَآ أَوۡ دَيۡنٖۗ وَإِن كَانَ رَجُلٞ يُورَثُ كَلَٰلَةً أَوِ ٱمۡرَأَةٞ وَلَهُۥٓ أَخٌ أَوۡ أُخۡتٞ فَلِكُلِّ وَٰحِدٖ مِّنۡهُمَا ٱلسُّدُسُۚ فَإِن كَانُوٓاْ أَكۡثَرَ مِن ذَٰلِكَ فَهُمۡ شُرَكَآءُ فِي ٱلثُّلُثِۚ مِنۢ بَعۡدِ وَصِيَّةٖ يُوصَىٰ بِهَآ أَوۡ دَيۡنٍ غَيۡرَ مُضَآرّٖۚ وَصِيَّةٗ مِّنَ ٱللَّهِۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَلِيمٞ

و براي شما نصف تركة همسران شما است، اگر براي آنها فرزندي نباشد، و اگر براي آنها فرزندي باشد، براي شما يك چهارم حصة تركة همسران شما است، و اين بعد از وصيتي است كه به آن وصيت كرده ‌اند، و يا [بعد از اداي] قرضي است [كه به آن قرضدار هستند]، و براي همسران شما يك چهارم حصة تركة شما است، اگر براي شما فرزندي نباشد، و اگر براي شما فرزندي باشد، براي همسران شما يك هشتم حصة تركة شما است، و اين بعد از وصيتي است كه به آن وصيت مي‌كنيد، و يا [بعد از اداي] قرضي است [به آن قرضدار]، و اگر مرد و يا زني ميراث برده مي‌شد كه پدر و مادر، و فرزند نداشت، و برادر و يا خواهري داشت، براي هر يك از آنها يك ششم حصه از مالش مي‌باشد، و اگر از اين بيشتر بودند، در سوم حصة تركه شريك مي‌باشند، و اين بعد از وصيتي است كه به آن وصيت مي‌شود، و يا [بعد از اداي] قرضي است [كه به آن قرضدار است]، بي آنكه [وصيت براي ورثه] ضرر آور باشد، اين حُكمي از طرف الله است، و الله داناي بردبار است

يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَسۡـَٔلُواْ عَنۡ أَشۡيَآءَ إِن تُبۡدَ لَكُمۡ تَسُؤۡكُمۡ وَإِن تَسۡـَٔلُواْ عَنۡهَا حِينَ يُنَزَّلُ ٱلۡقُرۡءَانُ تُبۡدَ لَكُمۡ عَفَا ٱللَّهُ عَنۡهَاۗ وَٱللَّهُ غَفُورٌ حَلِيمٞ

اي كساني كه ايمان آورده‌ ايد! از چيزهايی نپرسيد كه اگر براي شما آشكار شود، شما را اندوهگين سازد، و اگر از آن چيزها به هنگام نزول قرآن پرسان كنيد، براي شما آشكار مي‌شوند، الله از آنها عفو كرده است، و الله آمرزندة بردبار است

۞وَلَوۡ يُعَجِّلُ ٱللَّهُ لِلنَّاسِ ٱلشَّرَّ ٱسۡتِعۡجَالَهُم بِٱلۡخَيۡرِ لَقُضِيَ إِلَيۡهِمۡ أَجَلُهُمۡۖ فَنَذَرُ ٱلَّذِينَ لَا يَرۡجُونَ لِقَآءَنَا فِي طُغۡيَٰنِهِمۡ يَعۡمَهُونَ

و اگر الله به همان شتابي كه مردم خير را مي‌طلبند، شر را به آنها برساند، به يقين اجل شان فرا مي‌رسيد، پس كساني را كه به لقاي ما اميد ندارند، در طغيان شان رها مي‌كنيم كه سرگردان بمانند

وَلَوۡ يُؤَاخِذُ ٱللَّهُ ٱلنَّاسَ بِظُلۡمِهِم مَّا تَرَكَ عَلَيۡهَا مِن دَآبَّةٖ وَلَٰكِن يُؤَخِّرُهُمۡ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمّٗىۖ فَإِذَا جَآءَ أَجَلُهُمۡ لَا يَسۡتَـٔۡخِرُونَ سَاعَةٗ وَلَا يَسۡتَقۡدِمُونَ

و اگر الله مردم را به سبب ستمي كه از آنها سر مي‌زند مؤاخذه مي‌كرد، هيچ جنبندة را بر روی زمين باقی نمی‌گذاشت، ليكن آنان را تا زمان معيني مهلت می‌دهد، پس چون اجل شان فرا رسد، نه ساعتی به تأخير مي‌افتتد، و نه ساعتي [از اجل خود] پيشيي مي‌گيرند

تُسَبِّحُ لَهُ ٱلسَّمَٰوَٰتُ ٱلسَّبۡعُ وَٱلۡأَرۡضُ وَمَن فِيهِنَّۚ وَإِن مِّن شَيۡءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمۡدِهِۦ وَلَٰكِن لَّا تَفۡقَهُونَ تَسۡبِيحَهُمۡۚ إِنَّهُۥ كَانَ حَلِيمًا غَفُورٗا

آسمانهاي هفتگانه، و زمين، و هر كسي كه در آنها است، تسبيح او را مي‌گويند، و هيچ چيزي نيست، مگر آنكه با ستايش تسبيح او را مي‌گويد، و ليكن شما تسبيح گفتن آنان را نمي‌فهميد، همانا او [تعالي] بردبار آمرزنده است

وَرَبُّكَ ٱلۡغَفُورُ ذُو ٱلرَّحۡمَةِۖ لَوۡ يُؤَاخِذُهُم بِمَا كَسَبُواْ لَعَجَّلَ لَهُمُ ٱلۡعَذَابَۚ بَل لَّهُم مَّوۡعِدٞ لَّن يَجِدُواْ مِن دُونِهِۦ مَوۡئِلٗا

و [اي پيامبر!] پروردگار تو آمرزنده و داراي رحمت است، اگر آنان را به سزاي آنچه كه كرده اند، مؤاخذه نمايد، به يقين هم اكنون عذاب را بر آنان مي‌فرستد، ولي براي آنان موعد [معيني] است كه هرگز از آن، راه گريزي نخواهند داشت

لَيُدۡخِلَنَّهُم مُّدۡخَلٗا يَرۡضَوۡنَهُۥۚ وَإِنَّ ٱللَّهَ لَعَلِيمٌ حَلِيمٞ

و هرآينه آنان را به جايي وارد مي‌كند كه به آن رضايت دارند، و به يقين الله داناي حليم است

۞تُرۡجِي مَن تَشَآءُ مِنۡهُنَّ وَتُـٔۡوِيٓ إِلَيۡكَ مَن تَشَآءُۖ وَمَنِ ٱبۡتَغَيۡتَ مِمَّنۡ عَزَلۡتَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكَۚ ذَٰلِكَ أَدۡنَىٰٓ أَن تَقَرَّ أَعۡيُنُهُنَّ وَلَا يَحۡزَنَّ وَيَرۡضَيۡنَ بِمَآ ءَاتَيۡتَهُنَّ كُلُّهُنَّۚ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ مَا فِي قُلُوبِكُمۡۚ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلِيمًا حَلِيمٗا

نوبت هر كدام از [همسران خود را] كه مي‌خواهي به تأخير بينداز، و هر كدام را كه مي‌خواهي پيش خود جاي بده، و اگر همسري را از آناني كه از او كناره گرفته‌اي، بخواهي نزد خود آوري، بر تو گناهي نيست، اين نزديكتر است به آنكه چشمهاي آنان روشن شود، و اندوهناك نشوند، و همگي شان از آنچه كه به آنان داده‌اي خوشنود شوند، و الله آنچه را كه در دلهاي شما است، مي‌داند، و الله داناي حليم است

۞إِنَّ ٱللَّهَ يُمۡسِكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ أَن تَزُولَاۚ وَلَئِن زَالَتَآ إِنۡ أَمۡسَكَهُمَا مِنۡ أَحَدٖ مِّنۢ بَعۡدِهِۦٓۚ إِنَّهُۥ كَانَ حَلِيمًا غَفُورٗا

به درستى الله آسمانها و زمين را از زائل شدن نگه مي‌دارد، و اگر زائل شوند، هيچ كس بعد از او نمي‌تواند آنها را نگه دارد، همانا او بردبار آمرزنده است

وَلَوۡ يُؤَاخِذُ ٱللَّهُ ٱلنَّاسَ بِمَا كَسَبُواْ مَا تَرَكَ عَلَىٰ ظَهۡرِهَا مِن دَآبَّةٖ وَلَٰكِن يُؤَخِّرُهُمۡ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمّٗىۖ فَإِذَا جَآءَ أَجَلُهُمۡ فَإِنَّ ٱللَّهَ كَانَ بِعِبَادِهِۦ بَصِيرَۢا

و اگر الله مردم را به سزاي اعمال شان مي‌گرفت، هيچ جنبندة را بر روي [زمين] باقي نمي‌گذاشت، وليكن آنها را تا وقت معيني مهلت مي‌دهد، و چون اجل شان فرا رسد، بي گمان الله به بندگانش بينا است

إِن تُقۡرِضُواْ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا يُضَٰعِفۡهُ لَكُمۡ وَيَغۡفِرۡ لَكُمۡۚ وَٱللَّهُ شَكُورٌ حَلِيمٌ

اگر به الله قرض الحسنه بدهيد، [ثواب] آنرا براي شما چندين برابر مي‌كند، و شما را مي‌آمرزد، و الله قدردان حليم است