وَإِذَا غَشِيَهُم مَّوۡجٞ كَٱلظُّلَلِ دَعَوُاْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ فَلَمَّا نَجَّىٰهُمۡ إِلَى ٱلۡبَرِّ فَمِنۡهُم مُّقۡتَصِدٞۚ وَمَا يَجۡحَدُ بِـَٔايَٰتِنَآ إِلَّا كُلُّ خَتَّارٖ كَفُورٖ

و چون [در دريا] موجي همانند ابرها، آنان را فرا گيرد، به درگاه خدا با ديانت مخلصانه دعاء مي‌كنند، و چون آنان را به خشكي رسانده و نجات بدهد، بعضي از آنان ميانه‌رو هستند، و جز فريبكاران پيمان‌شكن ناسپاس، آيات ما را انكار مي‌كنند

تَتَجَافَىٰ جُنُوبُهُمۡ عَنِ ٱلۡمَضَاجِعِ يَدۡعُونَ رَبَّهُمۡ خَوۡفٗا وَطَمَعٗا وَمِمَّا رَزَقۡنَٰهُمۡ يُنفِقُونَ

پهلوهاي شان [جهت نماز خواندن] از بسترهاي شان جدا مي‌گردد، و با بيم و اميد پروردگار خود را عبادت مي‌كنند، و از آنچه به آنان روزي داده ايم، انفاق مي‌كنند

۞وَإِذَا مَسَّ ٱلۡإِنسَٰنَ ضُرّٞ دَعَا رَبَّهُۥ مُنِيبًا إِلَيۡهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُۥ نِعۡمَةٗ مِّنۡهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدۡعُوٓاْ إِلَيۡهِ مِن قَبۡلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَندَادٗا لِّيُضِلَّ عَن سَبِيلِهِۦۚ قُلۡ تَمَتَّعۡ بِكُفۡرِكَ قَلِيلًا إِنَّكَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلنَّارِ

چون به آدمي گزندي برسد، به پروردگار خويش دعاء مي‌كند، و زاري كنان روي به درگار او مي‌آورد، و باز هنگامي كه [الله] از طرف خود نعمتي برايش ببخشد، دعايي را كه پيشتر به درگاه او داشت، فراموش مي‌كند، و براي الله همتاياني قرار مي‌دهد، تا [ديگران را] نيز از راه او گمراه سازد، [اي پيامبر!] بگو: اندك زماني به كفر خويش [در اين دنيا] بهره‌مند شو، كه به يقين تو از دوزخيان هستي

فَإِذَا مَسَّ ٱلۡإِنسَٰنَ ضُرّٞ دَعَانَا ثُمَّ إِذَا خَوَّلۡنَٰهُ نِعۡمَةٗ مِّنَّا قَالَ إِنَّمَآ أُوتِيتُهُۥ عَلَىٰ عِلۡمِۭۚ بَلۡ هِيَ فِتۡنَةٞ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ

هنگامي كه به انسان ضرري برسد، به درگاه ما دعاء مي‌كند، و هنگامي كه از خود برايش نعمتي بدهيم، مي‌گويد: جز اين نيست كه آن [نعمت] را به سبب علم و دانشي كه داشتم به دست آوردم، [چنين نيست] بلكه اين نعمت ابتلايي است، ولي اكثر آنان نمي‌دانند

فَٱدۡعُواْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ وَلَوۡ كَرِهَ ٱلۡكَٰفِرُونَ

پس در حالي الله را بخوانيد كه طاعت و عبادت را خاص براي او كرده باشيد، هر چند كه كافران بد شان بيايد

وَقَالَ ٱلَّذِينَ فِي ٱلنَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ٱدۡعُواْ رَبَّكُمۡ يُخَفِّفۡ عَنَّا يَوۡمٗا مِّنَ ٱلۡعَذَابِ

و كساني كه در آتش [دوزخ] مي‌باشند، به نگهبانان جهنم مي‌گويند: از پروردگار خود بخواهيد تا يك روز عذاب را از ما تخفيف بدهد

قَالُوٓاْ أَوَلَمۡ تَكُ تَأۡتِيكُمۡ رُسُلُكُم بِٱلۡبَيِّنَٰتِۖ قَالُواْ بَلَىٰۚ قَالُواْ فَٱدۡعُواْۗ وَمَا دُعَـٰٓؤُاْ ٱلۡكَٰفِرِينَ إِلَّا فِي ضَلَٰلٍ

[نگهبانان جهنم] مي‌گويند: آيا مگر اين طور نبود كه پيامبران شما با معجزاتي نزد شما آمدند، [دوزخيان] مي‌گويند: چرا نيامدند، [آمده بودند]، [نگهبانان دوزخ] مي‌گويند: پس خود تان دعاء كنيد، [كه عذاب شما را تخفيف بدهد]، ولي دعاي كافران جز در گمراهي نيست

وَقَالَ رَبُّكُمُ ٱدۡعُونِيٓ أَسۡتَجِبۡ لَكُمۡۚ إِنَّ ٱلَّذِينَ يَسۡتَكۡبِرُونَ عَنۡ عِبَادَتِي سَيَدۡخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ

و پروردگار شما فرمود كه: به [درگاه] من دعاء كنيد، دعاي شما را قبول مي‌كنم، به يقين كساني كه از عبادت من تكبر مي‌كنند، به حالت ذلت باري، به جهنم مي‌روند

هُوَ ٱلۡحَيُّ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ فَٱدۡعُوهُ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَۗ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

او زنده است، هيچ معبودى جز او نيست، پس در حالي كه دين خود را خالص براي او گردانيده ايد، به درگاه او دعاء كنيد، ستايش خاص براي الله است، كه پروردگار جهانيان است

لَّا يَسۡـَٔمُ ٱلۡإِنسَٰنُ مِن دُعَآءِ ٱلۡخَيۡرِ وَإِن مَّسَّهُ ٱلشَّرُّ فَيَـُٔوسٞ قَنُوطٞ

انسان از طلب خير خسته نمي‌شود، و اگر گزندي به او برسد، مأيوس و نااميد مي‌گردد

وَإِذَآ أَنۡعَمۡنَا عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ أَعۡرَضَ وَنَـَٔا بِجَانِبِهِۦ وَإِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ فَذُو دُعَآءٍ عَرِيضٖ

چون به انسان نعمتي ارزاني بداريم، روي مي‌گرداند و تكبر مي‌ورزد، و چون بدي به او برسد، دعاي پهناوري دارد

وَوَصَّيۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ بِوَٰلِدَيۡهِ إِحۡسَٰنًاۖ حَمَلَتۡهُ أُمُّهُۥ كُرۡهٗا وَوَضَعَتۡهُ كُرۡهٗاۖ وَحَمۡلُهُۥ وَفِصَٰلُهُۥ ثَلَٰثُونَ شَهۡرًاۚ حَتَّىٰٓ إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُۥ وَبَلَغَ أَرۡبَعِينَ سَنَةٗ قَالَ رَبِّ أَوۡزِعۡنِيٓ أَنۡ أَشۡكُرَ نِعۡمَتَكَ ٱلَّتِيٓ أَنۡعَمۡتَ عَلَيَّ وَعَلَىٰ وَٰلِدَيَّ وَأَنۡ أَعۡمَلَ صَٰلِحٗا تَرۡضَىٰهُ وَأَصۡلِحۡ لِي فِي ذُرِّيَّتِيٓۖ إِنِّي تُبۡتُ إِلَيۡكَ وَإِنِّي مِنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ

و انسان را به نيكي كردن به پدر و مادرش سفارش نموديم، [و خصوصا به مادرش، زيرا] مادرش او را به زحمت حمل نمود، و به زحمت وضع حمل كرد، و دوران حمل و شير دادن، او سي ماه است، تا آنگاه كه به دوران رشد خود، و [به سن] چهل سالگي رسيد، گفت: پروردگارا! به من توفيق بده، تا نعمتت را كه بر من، و بر پدر و مادر من ارزاني داشته‌اي، به جاي آورم، و عمل نيكي انجام دهم كه سبب رضايت تو شود، فرزندان مرا برايم صالح و نيكو كار بگردان، همانا من [توبه نموده ام] و به سوي تو باز گشته ام، و من از مسلمانان مي‌باشم

إِنَّا كُنَّا مِن قَبۡلُ نَدۡعُوهُۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡبَرُّ ٱلرَّحِيمُ

همانا ما پيش از اين او را مي‌خوانديم، كه او نيكوكار مهربان است

وَأَنَّ ٱلۡمَسَٰجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدۡعُواْ مَعَ ٱللَّهِ أَحَدٗا

و اينكه مساجد خاص براي الله است، پس با الله [يكتا] كسي را مخوانيد

قُلۡ إِنَّمَآ أَدۡعُواْ رَبِّي وَلَآ أُشۡرِكُ بِهِۦٓ أَحَدٗا

[اي پيامبر!] بگو: من تنها پروردگار خود را به نيايش مي‌خوانم، و هيچ كسي را با او شريك قرار نمي‌دهم