وَإِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِمۡ ءَايَٰتُنَا بَيِّنَٰتٖ قَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لِلۡحَقِّ لَمَّا جَآءَهُمۡ هَٰذَا سِحۡرٞ مُّبِينٌ

و هنگامي كه آيات روشن ما بر آنان تلاوت مي‌شود، كساني كه كافر شدند در بارة [سخن] حقي كه به آنان رسيده است، مي‌گويند: اين سحر آشكاري است

أَمۡ يَقُولُونَ ٱفۡتَرَىٰهُۖ قُلۡ إِنِ ٱفۡتَرَيۡتُهُۥ فَلَا تَمۡلِكُونَ لِي مِنَ ٱللَّهِ شَيۡـًٔاۖ هُوَ أَعۡلَمُ بِمَا تُفِيضُونَ فِيهِۚ كَفَىٰ بِهِۦ شَهِيدَۢا بَيۡنِي وَبَيۡنَكُمۡۖ وَهُوَ ٱلۡغَفُورُ ٱلرَّحِيمُ

يا مي‌گويند: [پيامبر] آن را از خود افتراء كرده است، [اي پيامبر!] بگو: اگر آنرا افتراء كرده باشم، شما قدرت نداريد در برابر الله از من حمايت كنيد، او به گفتگوي شما در بارة آن [در بارة قرآن] داناتر است، و شاهد بودن او ميان ما و شما كافي است، و او آمرزندة مهربان است

إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ

چون آيات ما بر او خوانده شود، مي‌گويد: افسانه هاي پيشينيان است

إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ

[و آن كسي است] كه چون آيات ما برايش تلاوت شود، مي‌گويد: افسانه هاي پيشينيان است

وَإِذَا قُرِئَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡقُرۡءَانُ لَا يَسۡجُدُونَۤ۩

و چون قرآن بر آنان خوانده شود، سجده نمي‌كنند